Huis vol verrassingen.

Laat ik maar met Kerstdag beginnen.Wekker vroeg gezet, want Gertjan.Ineke,Grant,Suzanne en Neil zouden komen. Ik kom graag even bij van de nacht, met een kop koffie.Kerstliedjes aangezet om in de stemming te komen.Maar na het vierde lied begaf de cd speler het. Geen beweging meer in te krijgen Ach mag wel na 23 jaar.Zit voor mezelf een sfeer te creeren bij de verlichte kerstboom.Dat is hard werken bij hoge temperaturen en zon!....Hoor ik " jingle bells" gezongen worden.Blijken het Robert en Ellen te zijn die als verrassing met Kerst zijn gekomen! Ontzettend gezellig en Gertjan en Ineke waren ook verrast, want zij wisten het ook niet. Heerlijke dag gehad met de kinderen en kleinkinderen.

Neil als [b]engeltje in de boom...want hij kruipt al graag overal naartoe waar het vooral niet mag.

De lekken zijn gedicht in het zwembad en deze staat inmiddels weer vol met water. Haiko en Bianca hebben een zucht van verlichting geslaakt.Zij komen over 4 weken en waren ietwat bang dat ze op het droge moesten zwemmen. De bommetjes kunnen weer beoefend worden.Want ook Robert en Ellen,Gertjan en Ineke met alle kleinkinderen zijn dan hier.

De vissen zijn [figuurlijk] boven water. Het water is mooi helder om ze te zien, maar nog brak genoeg voor hen .Want daar houden karpers nu eenmaal van.Zelfs de zwarte karpers zie ik nu van een afstand.Mooier kan het niet!

De tuin sproeiers staan goed afgesteld en gaan over een paar dagen automatisch in de nacht sproeien.

Menig auto is zelfs van binnen al besproeit.De oprit wordt ook van water voorzien namelijk, want wij hebben er open stenen liggen met gras ertussen.Ook nietmeer verrast worden door een sproeier die ineens aangaat,terwijl ik de boodschappen naar binnen draag.

2 dagen nu zijn er 3 mensen rondom en in het huis bezig geweest om al de electriciteit te controleren, op slordigheden en ronduit gevaarlijke afwerkingen....

Ach eigenlijk is dit geen verrassing, want het getob met verlichting/fans die een eigen leven gingen leiden en openliggende bedrading die bij een sterke bries een soort vuurwerk schouwspel gaven, is een groot probleem geweest de afgelopen maanden.Dus het beetje plakken en nathouden en vooral die ander de schuld geven waren we zat...zodoende een onafhankelijk afgestudeerde electrisch ingenieur in de arm genomen.

De koffie machine na 3 keer wegbrengen doet het goed nu. Ze hebben hem helemaal ontmanteld, en kwamen erachter dat het 1 grote mierennest was daar binnen.Ik heb nu wel extra gebruiksaanwijzingen gekregen om geen herhaling hiervan te krijgen.

Ik heb een magnetron uit het jaar nul, zou menig zeggen! Enfin hij is nu 25 jaar oud. Hij deed het nietmeer.Echt zo'n ouderwets groot ding waar 3 borden tegelijkertijd en hele grote schalen in kunnen. Je ziet ze nergens meer.

Heb hem weggebracht en waarachtig na 4 weken kwamen ze hem weer brengen...Hij snort weer als van ouds.Dit allemaal voor de prijs van 10 euro.

Misschien geen gek idee om toch maar de muziek installatie ook even weg te brengen, bedenk ik mij.

Je begrijpt na dit verhaal dat het tot 10 tellen in deze dagen helemaal niet hoeft.Ik zit er rustig bij.

Het komt allemaal goed en kan zelfs het nieuwe jaar feestelijk tegemoet gaan.

Relaties in KualaLumpur.

In de stad KualaLumpur een nieuwe relatie aangeknoopt.Hij vond mij aardig...lief....Heb alleen gedacht " ik hoop dat hij niet bijt!" [Deze foto's waren genomen bij een uitkijktoren in de stad.]














Robert en Ellen wonen ook in KualaLumpur.[De hoofdstad van Maleisie.]
Afgelopen week zijn wij de kinderen gaan opzoeken.Uiteraard heel leuk om hun te zien en een stukje van hun leven mee te maken.De stalletjes/restaurantjes waar ze eten..waar ze hun boodschappen zoal doen...wat hun bezighoud.

Voor ons kwam daarbij ook nog een soort spanning van hoe K.L. na 30 jaar eruit zou zien!Dat was de laatste keer dat wij er waren met een zeer bevriend stel.Naast de pret die wij toen beleefden kan ik me slechts herinneren dat het 1 grote zandbak was.
Dat is het uiteraard beslist nietmeer.Een prachtige [enigzins Westerse] stad is het nu. Het ligt er schitterend bij tussen de groene heuvels. Wat ik ook zo bijzonder vind is het vele groen in de stad.Zelfs plekken waar stukjes jungle zijn behouden en niet opnieuw, groen is aangelegd.Hierdoor wonen in deze jungletjes ook nog de nodige dieren waaronder apen ,leguanen en vast veel meer. Zomaar midden in het centrum!Fantastisch!Bordjes met " niet voederen" goed geplaatst dat het niet op een gegeven moment een last wordt.Slingerende wegen door de heuvels, fatsoenlijke voetpaden.Vele indrukken.

Een Westerse stad zoals ik zei, maar waar toch in de bouw ook architectonisch wat berekenfoutjes gemaakt kunnen worden.[Iets waar een Aziaat geen problemen mee heeft.] Ellen en Robert wonen tijdelijk in een torenflat verbonden met 2 andere flats.1 hoofd in/uitgang. Foutje in het feit dat je met een lift slechts een stukje kan doen...dan door een deur moet...wat trappen op, om vervolgens weer in de volgende lift te duiken. Uitermate verwarrend omdat de liftknoppen ook nogeens allemaal hun eigen naam hebben. BG [begane grond] is niet overal gelijk. Ik heb hun adres maar om mijn nek gehangen en een zakje met kruimels in de hand,voor het geval dat......
De volgende keer dat ik er ben wordt het een stuk eenvoudiger allemaal daar zij gaan verhuizen naar een huis met een tuin.Ook weer gelegen tussen het vele groen.

Ellen zei wel " toch mis ik hier een klein iets in deze hoofdstad."
En warempel ik geef haar gelijk! De chaotisch gelegen eetstalletjes en kraampjes zijn er niet te vinden zoals in het centrum van Bangkok.
Ik moet toegeven dit is persoonlijk.Voor de 1 een " lust" en voor de ander een " last."

We gaan de feestdagen in. In vele delen van de wereld is het koud .Hier ook. De truien,wollenmutsen en dekens zijn door menig Thai uit de kast gehaald.Men loopt bibberend rond..het is slechts 27 graden...[boven nul wel te verstaan.]De kerstboom staat en de beslissing van het eten ligt tussen eventueel BBQ-en, of traditioneel de gangen aan tafel.
Ik zie wel.Ik heb nog een week.
We gaan het jaar 2012 in. Daarom als laatste, wil ik iedereen een goed en vooral gezond nieuw jaar toewensen.

Snoep [ies].

Iedere grootmoeder is weg van haar kleinkinderen en vindt ze om op te vreten. Heerlijk zijn ze met allemaal een eigen smaakje.
Snoepies voor het leven en weer eentje in de maak, die in Mei wordt verwacht.


Volop fruit in de koelkast.Heerlijk [tropisch] fruit.Lekker zomaar, in de sla, of als compote.
Bu mijn hulp toevertrouwd met de blender, om een "smoothie" te maken.Natuurlijk veel teveel dus het nodige wordt o.a. in kinder ijsvormpjes gedaan.

Nu is mijn hulp ook dol op fruit, maar die moes/compote zag ze eerst niet zo zitten.
"Echt iets van die buitenlanders die zoiets maken , zag ik haar al denken".
Heel voorzichtig heeft ze een lepeltje geproefd, en kwam tot de ontdekking hoe heerlijk zoiets kan zijn. Dus zij heeft inmiddels ook een voorraadje mee voor in haar koelkast.
Maar wat volgens haar alles nog lekkerder maakt is er wat honing op !

Diversen hier aan het klussen, samen met Bu, zijn ineens aan het roken geslagen...ik heb namelijk een grote bijenkorf in een struik hangen.Allen hebben al gestaan met een bamboe rietje en de peuk in de mond....eerst even de bijtjes bedwelmen en dan gauw wat honing bietsen.
Ik blijf op afstand en accepteer slechts dat deze [natuurlijke]korf geluk brengt.

Mijn smoothie is zoet genoeg !

Warm

Het is warm! Alles en iedereen snakt naar water. Liters water drink ik momenteel per dag. De planten staan er weer vrolijk bij wanneer ze water krijgen en laten hun koppen nietmeer zakken. Zelfs de grote torren nemen een duik in het zwembad.Nadenken doen ze niet want eruit kunnen ze niet en moet ik ze met het visnet redden.Wanneer ik de bomen besproei komen zelfs de salamanders even boven uit de spelonken om besprenkelt te worden. De regen seizoen is duidelijk voorbij.

Een strak blauwe lucht doet alles zinderen.De zon schijnt fel, de laatste paar dagen.Voordat ik de straat op ga smeer ik mij in met sunblock factor 50. Want ik verbrand ondanks snel.
Strak voor mij uit kijk ik, kijk beslist geen thaai aan. Daarvan zou ik het onherroepelijk bloed heet krijgen.Zij lopen geheel ingepakt rond. Lange mouwen, lange broek of maillot, handschoenen en het liefst een bivakmuts op! Bang dat ze [te] bruin worden. Geen schoonheids ideaal is dat.
Ik weet dat teveel zon slecht is, maar wanneer je, zeer zeker de gegoede Aziaat zie, denk je dat ze allemaal wat onder de leden hebben.Gelig-beige huidskleur is in! Een fenomeen wat wij zo'n 200 jaar geleden ook hadden. Aan de huidskleur is te zien uit welke laag van de bevolking je komt. Heeft niets te maken met slecht voor je huid of iets dergelijks..Wat een rare chinezen zijn we toch allemaal.
Bij de ene groep van de bevolking op deze aardbol, is een vakantie pas geslaagd als je zo bruin als melk chocolade terug komt en bij de andere bevolkings groep is witter dan wit het summum van schoonheid.
1 ding zijn we het wel overeens met elkaar...het is warm !

In Training

Ik ben in training !
Daarmee bedoel ik, dat ik train om oude gewoontes te laten varen.
Ons huis is zo goed als klaar op de nodige kinderziektes na.
Dat betekent dat ik mezelf train om ook eens in de zithoek te gaan zitten in plaats van alleen maar aan de eettafel in de "sala".

Ik zucht graag, maar mijn gezucht mag nietmeer negatief zijn. Dus wanneer ik kortsluiting veroorzaak in de buurt van de vijver, train ik mezelf om gewoon te blijven glimlachen om dit alles. Uiteindelijk springen de 5 vissen even de lucht in maar blijven niet drijven....dat positieve element moet ik blijven zien.
[Ik mag trouwens blij zijn dat ik de vissen even zie, want de zuiveringspomp werkt nog middelmatig met het gevolg dat het water groenig blijft.]

In de stad train ik door mezelf te vertellen dat de tijd de mijne is en niet over verhit moet raken, wanneer de auto's driedubbel geparkeerd staan en ik er niet langs kan.

Ik train om schaterend " mai pen rai" [geeft niet] te blijven roepen, omdat mijn gebrekkig thaais nog steeds niet begrepen wordt, en het verkeerde voor de zoveelste keer wordt aangereikt.Uiteinelijk is het mijn ongeduld die mij parten speelt, want de mensen zijn uitermate vriendelijk en dienstbaar.

Mondhoeken houd ik omhoog wanneer ik de nog niet automatisch werkende tuinsproeiers aanzet en blij verrast wordt door sproeiend water uit alle hoeken. Uiteindelijk ben je zo weer droog in deze warmte en train ik mezelf te accepteren dat mijn haar dan op half 7 hangt.

Maar 1 training denk ik overboord te gooien.
Dat is blijven volhouden op mijn fiets. Gisteren weer geprobeerd.Of ik links of rechtsaf ga mijn gevoel zegt mij dat de hele straat een vals plat is of dat ik steeds tegenwind heb.
Ik houd het maar lekker bij mijn scooter.

THUIS

Sinds 2 volle dagen ben ik weer thuis ! Niezen,snotteren, hoesten en proesten maken deel uit van deze paar dagen.Gelukkig in Nederland geen last van gehad.Het zijn een paar heerlijke weken geweest.Heerlijk om er even uit te zijn na al die maanden van zorg en onrust, toen met Mar en het huis.
Op mijn manier genoten van kleine Lisa. Onze verstandshouding was en is goed. Gisteren zag ik haar weer op skype.Ze keek eerst wat verbijsterd, en stak toen al kakelend van wal! Zelfs via het scherm deden we de " high fives"
Bianca kon al nietmeer stijgen in punten bij mij, maar is beslist ook niet gedaald.Ik neem mijn petje voor haar af ! Een schoonmoeder zo'n beetje 4 weken in huis is geen sinecure....en wat dacht je van mijn zoon Haiko al die weken tussen 3 vrouwen !!!

Ik heb genoten van het weerzien van de nodige vrienden. Sommigen van hen heb ik gemist, maar dat komt beslist de volgende keer.Ergens in Mei kom ik wederom. Ik word dan WEER OMA. Niet te geloven en ik hoef voor die " titel" niets te doen !

Ik ben thuis, en waarachtig het is een goed gevoel. Ook hier, zonder mij is het leven gewoon door gegaan.Dingen die nog moesten gebeuren zijn gedaan.We zijn gewoon weer een stap verder.

Robert en Bianca zijn vertrokken en wonen nu in Kuala Lumpur.Groot feest afgelopen zaterdag.Ellen was jarig en Robert heeft haar ten huwelijk gevraagd.WANNEER en WAAR horen jullie nog van mij.

Ineke en Gertjan en de kinderen maken het goed. Ik heb hen uiteraard wel gesproken maar nog niet gezien. Ook bij hen de nodige " griepjes" en verkoudheden. Ik wacht totdat ik opgeknapt ben voordat ik weer die richting uit tuf op de scooter.

Wat ik niet vergeten wil, te zeggen, is dat de vliegreis absoluut is meegevallen. Ik maakte me nu eerder zorgen of Mar mij zou op komen halen met een rubber bootje. Het viel mee. Ik ben droog thuis gekomen. Vanuit de lucht was het duidelijk te zien dat Thailand veel last had van de overstromingen.Vele stukken land onder water.Triest ook dat er velen in deze weken zijn om gekomen.Met man en macht heeft men afgelopen weekend dijken gemaakt rondom en in Bangkok.Men verwachtte een hogere vloed dan normaal en dat gecombineerd met al het overtollige water vanuit het noorden wat de Golf in wil. Het is gelukkig meegevallen.

Ik ga gewoon weer door met mijn leven,zoals een ieder van ons....en verheug me op de logees die we gauw krijgen.

Een pilletje!

Woensdagmiddag werd ik door de taxi thuis opgehaald en naar Bangkok airport gebracht.

In HuaHin 30 graden plus, met zeep nog achter mijn oren,me gehesen in een lange broek,blouse met mouwen,kort vest en wollen stola.[Deze welliswaar in de handbagage, samen met de laarzen.]Gelukkig airco in de auto, en gewoon weinig bewegen. Nu had ik daar toch al geen moeite mee, want in mijn hoofd was ik al helemaal strak omdat ik 11 uur moest vliegen. 2 Avonden weer allerlei vliegrampen documentaires gezien, en hoe triest het natuurlijk is de nodige ellende met vliegtuigen in Rusland gebeurd, gelezen in de krant.Nu heb ik een rijke fantasie. Ik wist inmiddels dat we ook over Rusland zouden vliegen, en hoopte maar dat die vliegtuigen die nog evt. in de lucht zouden zitten niet boven ons vlogen.

Op het vliegveld verliep alles soepeltjes.

Nu ben ik toch niet echt een prater sávonds laat in een vliegtuig met mijn buurman of vrouw. Maar een goede dag en een goede reis moet toch afkunnen lijkt mij....verder zien we wel, hoe het verloopt. Ik zat naast een dame, die zich was gaan zoeken ergens , maar zichzelf blijkbaar nog niet had gevonden...dat was "hard work"! [ Voor mij dan.]pppffffff....

We zitten nog niet goed en wel in de lucht, boven Myamar en een turbulentie echt behoorlijk. Mijn drankje en pinda's vlogen over het tafeltje. het moment voor een pilletje dacht ik.....die lag op een gegeven moment tussen de pinda's op de grond....wat ging het vliegtuig toch tekeer en ik had nog 10 uur een 30 minuten te gaan n.b....Ik keek naar de steward, die heel stoicijns 2 stoelen verder vroeg wat men blieften te drinken....toen heb ik de boel maar gewoon over me heen laten komen.Wollen sjaal, dekentje en koptelefoon op en om me heen gedrapeerd. Heb waarachtig zelfs 3 uurtjes geslapen na een leuke film gezien te hebben.De tijd vloog letterlijk en figuurlijk om!

........En wie staan er om mij binnen te halen? Lisa, Bianca en Haiko ! Hardstikke leuk. Lisa nog in slaapzak en de andere 2 wat vermoeid, maar wat wil je om half 6 in de ochtend.

Chiang Polo.

Olifanten Polo. Een geliefde sport wat eens per jaar gespeeld wordt hier in Thailand.
Dit jaar eindelijk weer in HuaHin, dus wij ernaar toe.Zoals vele sporten...groots opgezet . Nu heb ik het in al die jaren van reizen altijd leuk gevonden om diverse sporten van het bewuste land mee te maken.Daar valt dus ook olifanten polo onder.
Allereerst om de gemoederen te koelen aan de ijs drank met Ellen.Robert heeft een tafel bemachtigd en we zijn er klaar voor. Ongeveer 15 minuten duurt de eerste helft. De olifanten gaan het veld af en vervolgens spelen 2 andere partijen tegen elkaar...hun eerste of tweede helft, 15 minuten lang.. Dan komt het oorspronkelijke groepje weer terug voor de tweede helft. [Ik hoop dat jullie mij kunnen volgen.] Was wel even puzzelen hoe en van wie de punten waren op het score bord. Voorop zit de " tout." [Deze is de verzorger van de olifant.] Achter hem zit de jockey.Blijkbaar toch een internationale sport in Azie, want de jockey's komen van heinde en ver, en niet alleen uit Azie zelf.
6 Olifanten op het veld....allemaal op hun manier achter het balletje aan.Een olifant die zijn doel ruimte verdedigt...alles ook in deze sport tak aan regels verbonden.
Blijkbaar gaat bij paarden polo het publiek het veld op na een wedstrijd, om het veld weer aan te trappen. Hier hoeft het niet, want een olifant loopt op zijn tenen.Alleen, [voordat ik het vergeet te vertellen] heeft die meneer op de eerste foto het tussen de bedrijven door aardig druk.Hij draaft tussen de wedstrijden door met plastic zak het veld op om al de in enthousiasme gedropte drollen van de olifanten op te ruimen.
Na 3 wedstrijden hadden we het wel weer gezien hoor.Maar desondanks leuk om mee te maken.

Een luie dag.

Na een paar dagen Bangkok, is het ook heerlijk om weer thuis te zijn. Een chaotische stad is het, ook al ben ik er dol op.De spieren in mijn bovenbenen hebben altijd aardig wat te verduren wanneer ik in Bangkok rondloop. Je klimt van de ene stoep tegel naar de andere. Ik buk regelmatig, omdat ik anders m'n hoofd stoot tegen veel te laag geplaatste uithangborden. Het balanceren op de stoeprand is ook een kunst daar de rest van de stoep een uit de grond gestampt restaurant is geworden, gepaard met allerlei kraampjes, die allemaal hetzelfde verkopen. Dit allemaal is niet ergens in Bangkok, maar gewoon overal in Bangkok! Dan de wegen...overvol. Iedereen wil een auto en als je geen auto hebt, dan maar een scooter. Parkeerwachters die met een snerpend geluid makend fluitje, de stilstaande auto's proberen in goede banen te leiden ! Proberen die ene auto er nog tussen te fluiten. Politie op zo'n beetje iedere hoek achter een pilaar om wat extra's te verdienen.Dan al die lichtblauwe buizen die zomaar omhoog steken uit de grond, ontwijken. De hitte..de smog....en
dan is het ook weer een verademing om thuis te komen, na een rit in de minibus, die het liefst met 180 km/uur over de weg scheurt.Een moment dat ik merk dat ik de enige ben die een veiligheids riem draag, want die moet ik steeds uit zijn verpakking halen. De chauffeur doet hem even voor wanneer we een politie post bereiken , want een boete van 10 euro is een hoop geld.Over veiligheid wordt niet gedacht....gebeurt er iets, is het karma.Verder is het niet verplicht.
Heerlijk weer thuis, dus vond vandaag dat ik maar eens een luie dag moest houden.Mijn beweging was hooguit van de stoel naar de keuken.Heerlijke zee bries, met in de achtergrond het gerommel van een dreigende stortbui.
Het enige lawaai, het geplons van de kohkarpers die een vlieg trachten te vangen...de gekko's die hun terratorium niet af willen staan., en iemand die naar zijn partner roept waar die bal ligt in het hoge gras.

Lisa is 19 September jarig. Zij wordt 1 jaar.Ze is al
helemaal getraind in datgeen wat ze moet doen wanneer wij " HOERA..."
roepen.Met brede glimlach gaan de handen in de lucht.Op de foto kan je zien dat
ze het huis al aan kant brengt voor haar feest, want van de vloer moet gegeten kunnen worden.

Iniedergeval, ik wil erbij zijn als zij jarig is !

Dus ik kom naar Nederland een paar weken en ga verder
waar ik vorig jaar gebleven ben.Terug naar Thailand vlieg ik 13 Oktober.

Vorig jaar moest ik hals over kop terug naar Thailand
wegens het ongeluk van Mar. Uiteraard had ik Lisa wel gezien, maar na al mijn
vriendinnen afspraken gemaakt vanuit Hilversum, zou ik mij de laatste 2 weken
op haar storten.Dat werd slechts 1 nacht.Inmiddels heb ik haar hier gezien in Januari
en onlangs heel onverwachts in Juni....maar had nog teveel rompslomp aan mijn
hoofd van al die afgelopen maanden. Dat is nu voorbij.Nu weet ik dat ik 100%
met haar ga genieten....shoppen [AlbertHein], spelen en wandelen.

Mijn basis zal ook bij hen zijn.

Zo gauw ik mijn nieuwe mobiele nummer heb zal ik dat
doorgeven, daar het 06- nummer dat ik had vervalt.

Verder zal ik een dag Amsterdam "onveilig"
maken plus een rondje casino. Dat was mij vorig jaar ook niet gelukt.

Tot gauw en/of tot horens!

Kleine impressie, deel 1.

Een kleine indruk van toch wel een indrukwekkende dag!

Een kleine impressie, deel 2

Eindelijk wat foto's over de inwijding van ons huis naar Thaais gebruik.Ik heb het allemaal over me heen laten komen.Dat was gewoon het beste. 9 monnikken.Er kwamen 5 in een auto en de andere 4 stonden bij de bushalte....komt allemaal goed! Iedereen loopt door elkaar heen. Iedereen pakt aan en is met van alles bezig, mits je voor de monnikken ze laag mogelijk blijft. De knieen zijn geolied.

Het gebed in canon, een touw verbindt alles en ons. [Later wordt dit touw helemaal om het huis vast gezet en blijft 9 dagen hangen.] Het naambord "gelukkig onderkomen"wordt nog eens ingezegend met goudblad en tekens. Het Buddha beeld dat zorgt voor harmonie en geluk mag niet geplaatst worden tussen mijn foto's onder de trap. Het moet hoog staan. Dan maar bovenop de boekenkast.Alles gaat via de vrouw, de vragen die eerder gesteld werden, de dingen die aangegeven moeten worden en de rituelen die gedaan moeten worden.Toch mag een monnik door een vrouw niet aangeraakt worden, dus aangeven gaat via een kleedje! Ik vraag maar niks ! Eten wordt door de monnikken eerst gedaan en dan mag de ontspanning losbarsten voor iedereen.Het gezin, de familie met geinteresseerden naar de voordeur want ook deze moet ingewijd worden met goudblad en tekens. Dus daarom die dikke viltstiften en nee erover heen witten is er niet bij!

Allemaal vragen komen bij mij op wanneer een ieder zo bezig is...ik heb het maar te vinden.Ik vind het prima.
Maar wat ik wel heel zeker weet is dat ik blij ben dat we het gedaan hebben.

Wat komt erbij kijken voor de " farang" ?

De Ceremonie aanstaande Zondag ! De voorbereidingen:

Vanmiddag zijn Nang en Dick [vrienden]geweest om de laatste punten op de " i's " te zetten. Wat ben ik toch blij met hun hulp en vooral die van Nang. Als farang alleen zou ik het helemaal verkeerd doen. Veel is sowieso uitbesteed, daar wil ik het niet over hebben. Het gaat meer om de "niet doen" dingen, waar ik niet bij stil zou hebben gestaan!

Ik heb mijn ideeen over hoe "gezellig kan ik het maken en dat of wat trek ik aan?" overboord gegooid.

Zitje hier, zitje daar voor de mensen die willen zitten..............nee....dus inmiddels 50 stoelen en 9 tafels laten bestellen.Iedereen ZIT aan tafel en ZIT vooral bij de ceremonie. [Staan, dus boven de 9 monnikken uittronen], is "niet doen."

Leuk de 2 grote schuifpuien helemaal open is "niet doen." De zitkamer moet op z'n kop , banken aan de kant, want daar is de plek waar de monnikken moeten zitten op meegebrachte tapijten en evt. doeken aan de wand.Geen [koele]bries op dat moment door de ruimte, men weet nooit wie er met die bries binnen kan komen.

We hebben een beeld [van geluk en voorspoed]....ik dacht die godin zet ik op een plek tussen de fotolijstjes onder de open trap................aaaggghhhhh...hoe had ik dat uberhaupt kunnen denken ! " Niet doen." Het beeld moet hoog staan. Ik hoop nu dat de monnikken het goed vinden bovenop de boekenkast! [Met alle respect, de Thaai zou een plankje speciaal hiervoor in de muur vasttimmeren.]

Leuk zijden setje [topje/rokje]laten maken.[Niet te bloot en niet te kort.] Mooie hoog gehakte slippers erbij gekocht in Bangkok vorige week. Op en top vrouwelijk iniedergeval. Het wordt hoogstwaarschijnlijk een lange broek, want in dat rokje kan ik onmogelijk een uur op de harde vloer zitten, met mijn benen naast me gedrapeerd.[Thaaien leren dat al van geboorte af namelijk].Ik mag er niet bovenuit tronen.Plus ik en meerderen met mij moeten deelnemen aan die ceremonie.

Dus maar " niet doen",...... denk ik.

Morgen wordt het onkruid uit de achtertuin gemaaid. Daar komt een canape te staan met dus die tafels eronder.Op het terras [ook een gezellig zitje bedacht] wordt alles opzij geschoven voor het buffet.....Couvert huurt men niet....dan is men weer praktisch en zijn plastic bekers,borden etc. goed genoeg.

Het gebeuren begint zondagmorgen al vanaf 10.00 uur. Nang is er al 08.30 uur.Dus ik zet de wekker maar op 07.00 uur, kan ik even met een kop koffie eerst gaan zitten.

Ik heb er zin in!

Uiteraard wordt dit vervolgd.

De Fietstocht

Een groepje proefkonijnen onderweg op de fiets.

Vrouwen monnikken die de maaltijden verdelen die weg worden gegeven aan de armen.Het is niet rolbevestigend dat zij ook koken...Ze krijgen het van de bevolking en delen het dan op een gegeven moment weer uit.Dit doen ze in de tempel zelf.

De rijst machine die de goede korrel bepaald,en dat anno 2011.

Opletten dat er geen trein aankomt, om vervolgens de rijstvelden in te gaan...De foto is meer genomen om eigenlijk te bepalen of dit ooievaars zijn.Iemand dacht lepelaars, maar volgens andern hebben die echt een soort lepelvorm aan de voorkant.De rijstvelden komen hier niet goed in beeld..je moet er gewoon geweest zijn!

Dan bij iemand in de woonkamer.Echt Hollands is wat anders op de TV na!Hele families wonen op een stuk grond bij elkaar.

De Chinese tempel en een laatste shot van Nellie , Mar en ik.Nog zo rechtop terwijl wij al bijna aan het eind van de fietstocht zijn gekomen.Goed he?

Nang, een dierbare vriendin geworden, heeft in Cha-Am/HuaHin een " fietstocht toer" opgezet.

Haar doelgroep zullen toeristen zijn. Wat het zo bijzonder maakt is naast het 20 km. fietsen, je in de omeving blijft. Nang, je door de straatjes van Cha-Am leidt, en bij de nodige "Niet Westerse" bezienwaardigheden, een persoonlijk uitleg geeft.Beslist geen op gedreund verhaal.Echt iemand die je wil mee laten proeven van de Thaaise cultuur. Letterlijk iets proeven op de grote markt...door de straatjes, over de rijstenvelden.Naar een tempel, dan via andere weggetjes ,langs een familie waar wij tevens heel welkom werden geheten....een rijstkorrel controle fabriekje.[of hoe zoiets heet]....Chinese tempel....en nog veel meer, waarna, we eindigden moe maar heel voldaan met een lunch op de pier.

Wij die meefietsten waren haar proefkonijnen.

Ik werd gevraagd......"Oh jee...fietsen is 1 ding, maar in de heuvels en in die hitte en nog eens 20 km....Nang! Moet dat nou??????? "

Warm is het, maar niet heet, want je begint in de vroege ochtend...de heuvels liggen in de verte en blijven daar. 20 km valt best mee , wanneer je rust pauzes hebt door de bezoekjes die je aflegt en de versnaperingen die ik dan bij me heb" zei Nang.

Ik kon dus met een gerust hart,"Ja ok. Ik doe het,"zeggen.

De meesten van jullie kennen mijn gezucht en gekreun zo af en toe op de fiets...ik ben toch meer iemand voor de wandeltochten....maar deze dag waren het meer kreten van plezier....wat een pret met elkaar.Heel bijzonder allemaal, want zelfs na 2 jaar was er een hoop dat ik gewoon nog niet wist van de Thaaise cultuur.....een mooie dag en beslist de moeite waard wanneer je in de omgeving mocht zijn....ook al ben je zoals ik, niet echt een fiets mens.

Wel en voldaan mezelf thuis met nog eens liters water naast me, in een stoel gezet en ben er de eerste uren nietmeer uitgekomen.

Er zijn grenzen !

Er zijn grenzen, wie je wel en wie je niet uitnodigt, vind ik.

Ik had het over een aantal geiten een paar blogs geleden.Nu koeien ! Ook zij hebben blijkbaar een gat gevonden en denken welkom te zijn. Ik had ongeveer 20 koeien met kalfjes over de hele achtertuin verspreid.Blijkbaar dachten zij dat het gras [onkruid] groener was aan de andere kant. Toch voordat ik ging denken wie ik in gunst naam moest bellen, kwam de oppasser met delegatie de koeien weer halen.Ik heb ze nu een paar dagen niet gezien, dus denk dat het gat gedicht is.Ik ben wel blij dat we geen nijlpaarden hier hebben.Het had anders aardig druk kunnen zijn in en rondom het zwembad.

Altijd je [dichte] schoenen even uitkloppen, voordat je ze aantrekt.Blijkbaar moet je sowieso goed blijven kijken ook wanneer het slippers zijn.

Mar trok ze aan, en voelde zijn tenen krommen tegen iets zachts in de linker slipper, onder de band....De pad had een nieuw onderkomen gevonden.Ook hij is nu verbannen naar een andere plek .

Met deze gast was ik helemaal niet blij.Ik wilde nog even aan de computer aan tafel in de sala.Boog omlaag om de stekker in het stopcontact te steken, en voila, kwam oog in oog met dit mannetje/vrouwtje, onder de tafel.

Wat ben ik blij dat we eetstoelen op wieltjes hebben en de slang nog ietwat traag was.Ik ben nog nooit zo snel naar achteren geschoten.

Haiko was erbij en heeft gelijk wat foto's gemaakt.Want wat doe ik of hoe moet ik zo'n beest toch wegkrijgen, s'nachts om 1 uur, zonder de hele wijk wakker te gillen?

Gewoon laten zitten en ben in de keuken verder gegaan.Vanmorgen de instanties gebeld, foto gestuurd en ze komen er zo aan.

Ik noem alles cobra....nee dat was het niet zeiden zij ....gelukkig dacht ik,maar ze zeiden toen dat het wel een gevaarlijke slang was !

[Ik overweeg misschien toch een appartement op de twaalfde verdieping.]

Het gekke is wel.....koeien kunnen lastig zijn. De pad, daar schrok ik gewoon even van. Ik heb geen moeite met hun verblijf, mits ze op hun eigen terrein blijven in een bloembak of perk.

Een slang daar heb ik gewoon een heilig respect voor.Het leert mij wel, dat je nooit je alertheid mag laten zakken, waar en hoe laat dan ook....

Waar ik gewoon panisch voor ben, zijn:

duizendpoten

spinnen

kakkerlakken

torren

Alles wat meer dan 6 poten heeft.

Afgelopen Zondag !

Een gezellige [Zon]dag. Vorige week Dinsdag waren Robert en Ellen aangekomen. Wij hadden hen welliswaar heel vaak op skype gesproken en gezien...maar het was anderhalf jaar geleden dat we elkaar" in den lijve" zagen. Gertjan was ook meegekomen, en het was genieten hen van het vliegveld af te halen.

Enfin........zondag waren allen hier bij ons. Eerst aan de koffie, speeltjes, en hond leren kennen.Zwemmen, bijkletsen, gewoon heerlijk genieten, van je kinders en kleinkinderen.

Lekker gegeten en toen het toetje......Robert even weg !!!!!! Voordeur open....

" Goh wat grappig, lijkt net Lisa.........ahhhhhhhhhhhh......ja....nee....JAAAAAAA......is het onze Lisa, en Haiko die sjokkend met taxi chauffeur de koffers binnen brengt, terwijl Bianca het 1 en ander nog aan het pakken is."

Hoe is dit nu mogelijk !??

Mar wist ook helemaal van niets......Ineke was kort ervoor even ingeseind, want Ellen was bang dat zij al naar huis zouden gaan....de kinderen naar bed moeten....Gertjan die ook niets wist, dacht even toen Robert met de baby aankwam, dat het hun kind was en na 5 dagen pas ons ermee wilde confronteren......hahaha..., wat er allemaal op zo'n moment door je heen gaat.

1 ding wel, het was en is nog steeds een hele grote verrassing, en geeft een warm gevoel.

Het hele gezin helemaal bij elkaar. Echt het toetje........Wat een groot feest !

De Kinderziektes

Er is een methode om mijn bloeddruk te doen stijgen...[die van Mar ook , maar dat komt weer door mij !]...De kinderziektes.

2 vijvers gevuld met water, 10 van die kohkarpers erin, ongeveer " 500" kleine visjes voor de algen. Iedereen moet wennen. Kohkarpers in de vluchthouding aan de ene kant van de vijver en 500 visjes die allen tegelijk door 1 gaatje onder een pot willen verdwijnen.
Mar en ik nemen er een slok op! Weer iets dat eindelijk af is.
1 fikse regenbui ............!!!!!!!! Het overtollige water wat uit de tuin de riool moet instromen, stroomt met macht de vijver in .Deze neemt alles qua afvalstoffen met zich mee.
Voordat we het wisten lagen plusminus 400 kleine visjes te drijven en 3 kohkarpers op hun rug.
Bij overmaat van ramp loopt de vijver leeg..er zit een lek.......ergens, maar waar ?
" Sorry" zegt de Thai lachend, verkeerde kraan open/dicht gezet.Tja die lek ! ......We zijn 2 weken verder. De tuinslang doet wonderen.

Het hulpje van de electricien is serieus en druk aan de gang.Schakelaren verwisselen is een makkie bij hem. Stukken muur of plafond gaan rustig mee.
Lampen die het deden, werken nietmeer, anderen geven een disco effect en sommigen zitten ineens op een tijdschakelaar, wat pas aangaat wanneer het aarde donker is.
" Sorry" zegt hij lachend, " blijkbaar draad op het verkeerde circuit gezet."

De metselaar er achteraan om gaten te dichten, en de schilder daar weer achteraan om de boel te witten.Natuurlijk nietmeer precies de juiste wit, dus overal van die opknapvlekken te zien.
We hebben de schilders wel bij kunnen brengen dat wij graag hebben dat ze iets neerleggen voordat ze schilderen, dus het verf wegwerk poetsvrouwtje heeft even iets minder te doen. Want neerleggen is 1 ding, maar afplakken is wat anders. Er blijft wat voor haar over gelukkig.

Maar daartegenover staan zoveel positive dingen hoor.

Ga naar de wasserij met een grasmaaier onder je arm, want dat is de volgende stop. De meneer van de wasserij neemt hem met de was over en zegt " kom hem woensdag maar weer halen."
Ga naar de ene winkel , haal je boodschappen en vervolgens naar een meubelzaak om een boekenkast te kopen. Men brengt de kast gelijk en neemt je boodschappen ook mee in de bestelauto.
De geiten van het naburig dorpje,die een gat hebben gevonden in het hek, houden het onkruid kort.[De voortuin is nog niet aangelegd, dan zal ik wel anders piepen denk ik.]

Al met al, komen we er wel, en met een boer die kiespijn heeft roep ik " mai pen rai!" [Het geeft niet.]Neem weer een extra tablet voor de bloeddruk en tracht Mar te beloven me nergens meer mee te bemoeien.
Ik zeg niks meer over de bouw, dus schuif alleen nu briefjes onder zijn neus, of hij daar en daaraan wil denken.

Tractatie ?...De Kapper.

Heel wat dozen zijn al uitgepakt en spullen zijn een plek gegeven. Vooral de wasserij draait overuren. Gelukkig geen enge dieren tegen gekomen die zich ergens in genesteld hebben. We zoeken wel naarstig naar sleuteltjes van kasten en zijn zelfs zover dat we de fietssleuteltjes van jaren her op de nodige kleine sloten proberen. Helaas? Ze zullen vast nog boven water komen.

Enfin..........................ik dacht mezelf eens te tracteren op een nieuwe kapper ! De aannemer z'n vrouw had midden in centrum een kapperszaak geopend. Van de aannemer zelf kreeg ik wel 100 kaartjes om uit te delen. Ik verwachtte een salon met een wastafeltje in de hoek en een slapende dame in een enigzins stoffige bank. Dit alles in een slordig geverfde ruimte.
Nu wil ik wel zeggen dat voor mij belangrijk is of iemand goed knipt .De interieur is voor mij minder van belang.
Laat ik toch een flitsende kapperszaak binnenkomen. Een dame bij de kassa, een dame voor het wassen. een " ladyboy" die z'n scharen als een chirurg al in de houding had....en een vent voor het fohnen....tjonge...jonge...Maar mevrouw zelf, was er niet.
Ik uitgelegd, wat ik wilde met 2 foto's erbij van mezelf van 2 jaren terug.
" yes...madam...yesssss....yesssssss...!"
Dus de modellenboeken werden naar voren gehaald.....Nogmaals uitgelegd..." yesssssss" en weer werd er een boek onder mijn neus gehouden. Ik heb de 2 foto's erin gestopt en zei " dit model...oh en deze...dat wil ik "
" Yessssss...madam."
.Ik had het eigenlijk kunnen weten ! De schaar knipte al voordat ik zat....de haren vlogen in het rond....maar zo geknipt dat ik geen kant meer uit kon, en lijdelijk moest toezien hoe de andere kant van mijn hoofd ook toegetakeld werd.
Na veel gezeur mijner zijds,dat het totaal niet op de foto's leek, kreeg ik slechts nog een " pffffffff" te horen terwijl ladyboy zich in de bank neerstortte met lege hand tegen het voorhoofd !
De fohn meneer nam het over. Nu had ik inmiddels uitgelegd dat ik mijn haar gewoon gedroogd wilde door fohn en handen....geen borstels !
" yesssss madam, no worries. "
Nee dus....maar dit kon ik overnemen.....STOP ! Ik nam fohn en borstel uit zijn handen en deed de rest zelf maar.
Heb keurig betaald en buiten een portie staan janken !
De andere 99 kaartjes heb ik bij het oud papier gelegd...en blijf de kapper die ik had op haar versleten slofjes en plaid over de bank maar trouw.
Grappig wel is dat ik de aannemer eigenlijk nietmeer tegen kom.

NEIL JAN

Woensdagmiddag is onze kleinzoon geboren. Neil Jan Van Der Marel.

Alles goed met moeders, vaders en zoon. Uiteraard vindt Suzanne het ook leuk." Ik heb een baby bloerrtje" [de naam wil nog niet zo....] en Grant verheugt zich erop dat hij over een jaartje met hem kan voetballen.

Maandagochtend werd ik gebeld door Gertjan, of ik alsjeblieft alvast kon komen.Het rommelde al behoorlijk in Ineke's buik en mocht er iets gebeuren, dan zou ik er zijn om Suzanne op te vangen.

Uiteraard geen probleem !

' Had m'n koffertje al klaar staan.....de taxi gebeld en 3 uur later was ik er. Blijkbaar was het zo'n geruststelling dat de weeen ook afzwakten.

Maar dinsdag op woensdag nacht was het toch serieus en togen Gertjan en Ineke naar het ziekenhuis.

Woensdag einde van de ochtend [nog geen baby] ben ik samen met Suzanne naar het vliegveld gegaan om Ineke's moeder op te halen...en laat waarachtig die kleine daarop gewacht hebben !

Wij waren net goed en wel weer bij het hotel [inmiddels 15.00 uur] . Het kleintje was geboren !!!

Een " MANNEKE!"

Met mezelf heb ik heel eventjes besloten nooit meer gokjes te wagen....nooit meer naar het casino....nooit meer loten kopen....want wat ik ook aan mijn water voel, het is steeds iets anders.

Ik ging er helemaal van uit, dat het een meisje zou zijn.

Enfin Neil wordt volgens mij wel een zachte en rustige maar sterke man later. Z'n stem klinkt zacht, hij kijkt graag en rustig om zich heen. Hij kan zich echter zo sterk, met zijn benen tegen de rand van de wieg afzetten, dat hij bij het verschonen van de luier ineens bovenin de wieg ligt.

Dames op stap !

Het was zover...de nodige dames van de Nederlandse vereniging uit HuaHin/Cha-Am, gingen een dagje " opstap."

De HuaHinners begonnen hun " warming-up" in Starbucks. Koffie en wafels en voor sommigen zelfs nog een ontbijt.Uitrekken en wakker worden.

Busje komt zo !

Eindelijk was het zover. Een prachtige bus[je]...met allemaal toeters en bellen. Ruime stoelen dat wanneer rugleuning naar achteren ging, de benen zelfs ietwat omhoog kwamen. Zeer relaxed en iets wat menig van ons gelijk deed.Ook onberispelijke hagelwitte , geplooide, kanten gordijntjes. Charmante chauffeur ! Nou wat wil een vrouw nog meer ?

Half uurtje later in Cha-Am aangekomen, stappen de laatste vier vrouwen in. We kwamen 2 stoelen tekort, en moesten ook nog de gids oppikken.

Geen probleem. Onze Jeannette, spreekt Thaais als een Thaai.Een heel dialoog...erin...eruit.....en natuurlijk alles met een glimlach.

Toen was het stil. Wij vroegen allen " en ???? wat zei hij????"

" Busje komt zo.........."

Waarachtig binnen 15 Westerse minuten kwam een wat grotere bus voor ons. Iets strakker van lijf en leden, wat feller rijden van de chauffeur....kan me voorstellen ...een groepje vrouwen[ plus gids] onverwachts zo'n hele dag, kan een opgave zijn voor menig man.

De eerste haagse hopjes en pepermuntjes werde uitgedeeld...we hadden er zin in en waren er klaar voor.

Een prachtige rit , door heuvels en plantages bracht ons aan de grens met Myamar bij o.a. een stuwmeer.Heel indrukwekkend vond ik dit. Hier wat gegeten en gewandeld - fantastisch allemaal.

Watertjes, vochtdoekjes, bananen en papaya's [deze beiden vruchten voor de apen] gingen de bootjes in.

Het was voor sommigen, wat tobben om in die lage bootjes te komen.Heerlijk wanneer je eenmaal zat.

Laveren tussen de vele eilanden over dat uitgestrekte meer was schitterend. Jammer genoeg waren het alleen geen " fluisterbootjes." Maar als je je op een gegeven moment daarvan kon afsluiten, zag je een verscheidenheid aan vogels en mensen, die allemaal hun eigen ding deden.

Ergens uitgestapt,gingen sommigen onder ons klimmen om de nodige boeddha's te bewonderen. Enkelen beneden gebleven, genoten van de natuur...irritante zoemende vliegen en torretjes...een enkele kamelion, maar vooral van het grote water.

Terug de boot in en verder....apen op een eiland gevoerd....alleen de papaya's bewaard en zelf opgegeten. Heerlijk waren ze.

Eind van de dag, weer door het heuvelachtige landschap naar 1 of ander resort voor de "High tea".

Schitterend lag het erbij en vriendelijk werden we welkom geheten.

De thee/koffie was prima, toen het eindelijk kwam voor sommigen, en de gebakjes aardig, zelfs na een dag of 2 [denken we] gelegen te hebben.

Dit is ook Thailand, waarvoor we gekozen hebben te wonen.Dus plezier blijven we houden.

Uiteraard nog tussendoor die dag, een hoop her en der gezien...en toen was het richting huis.

Doch deze Nederlandse vrouwen blijven vrouwen, die nog even notities maken over dat dopje " bleach" [bleek] bij de witte was....welke boodschappen nemen we mee uit Nederland en op welke markt heb jij die schitterende schoenen gekocht.

een heerlijke dag!