27 december 2011
Huis vol verrassingen.
17 december 2011
Relaties in KualaLumpur.
Robert en Ellen wonen ook in KualaLumpur.[De hoofdstad van Maleisie.]
Afgelopen week zijn wij de kinderen gaan opzoeken.Uiteraard heel leuk om hun te zien en een stukje van hun leven mee te maken.De stalletjes/restaurantjes waar ze eten..waar ze hun boodschappen zoal doen...wat hun bezighoud.
Voor ons kwam daarbij ook nog een soort spanning van hoe K.L. na 30 jaar eruit zou zien!Dat was de laatste keer dat wij er waren met een zeer bevriend stel.Naast de pret die wij toen beleefden kan ik me slechts herinneren dat het 1 grote zandbak was.
Dat is het uiteraard beslist nietmeer.Een prachtige [enigzins Westerse] stad is het nu. Het ligt er schitterend bij tussen de groene heuvels. Wat ik ook zo bijzonder vind is het vele groen in de stad.Zelfs plekken waar stukjes jungle zijn behouden en niet opnieuw, groen is aangelegd.Hierdoor wonen in deze jungletjes ook nog de nodige dieren waaronder apen ,leguanen en vast veel meer. Zomaar midden in het centrum!Fantastisch!Bordjes met " niet voederen" goed geplaatst dat het niet op een gegeven moment een last wordt.Slingerende wegen door de heuvels, fatsoenlijke voetpaden.Vele indrukken.
Een Westerse stad zoals ik zei, maar waar toch in de bouw ook architectonisch wat berekenfoutjes gemaakt kunnen worden.[Iets waar een Aziaat geen problemen mee heeft.] Ellen en Robert wonen tijdelijk in een torenflat verbonden met 2 andere flats.1 hoofd in/uitgang. Foutje in het feit dat je met een lift slechts een stukje kan doen...dan door een deur moet...wat trappen op, om vervolgens weer in de volgende lift te duiken. Uitermate verwarrend omdat de liftknoppen ook nogeens allemaal hun eigen naam hebben. BG [begane grond] is niet overal gelijk. Ik heb hun adres maar om mijn nek gehangen en een zakje met kruimels in de hand,voor het geval dat......
De volgende keer dat ik er ben wordt het een stuk eenvoudiger allemaal daar zij gaan verhuizen naar een huis met een tuin.Ook weer gelegen tussen het vele groen.
Ellen zei wel " toch mis ik hier een klein iets in deze hoofdstad."
En warempel ik geef haar gelijk! De chaotisch gelegen eetstalletjes en kraampjes zijn er niet te vinden zoals in het centrum van Bangkok.
Ik moet toegeven dit is persoonlijk.Voor de 1 een " lust" en voor de ander een " last."
We gaan de feestdagen in. In vele delen van de wereld is het koud .Hier ook. De truien,wollenmutsen en dekens zijn door menig Thai uit de kast gehaald.Men loopt bibberend rond..het is slechts 27 graden...[boven nul wel te verstaan.]De kerstboom staat en de beslissing van het eten ligt tussen eventueel BBQ-en, of traditioneel de gangen aan tafel.
Ik zie wel.Ik heb nog een week.
We gaan het jaar 2012 in. Daarom als laatste, wil ik iedereen een goed en vooral gezond nieuw jaar toewensen.
30 november 2011
Snoep [ies].
Iedere grootmoeder is weg van haar kleinkinderen en vindt ze om op te vreten. Heerlijk zijn ze met allemaal een eigen smaakje.
Snoepies voor het leven en weer eentje in de maak, die in Mei wordt verwacht.
Volop fruit in de koelkast.Heerlijk [tropisch] fruit.Lekker zomaar, in de sla, of als compote.
Bu mijn hulp toevertrouwd met de blender, om een "smoothie" te maken.Natuurlijk veel teveel dus het nodige wordt o.a. in kinder ijsvormpjes gedaan.
Nu is mijn hulp ook dol op fruit, maar die moes/compote zag ze eerst niet zo zitten.
"Echt iets van die buitenlanders die zoiets maken , zag ik haar al denken".
Heel voorzichtig heeft ze een lepeltje geproefd, en kwam tot de ontdekking hoe heerlijk zoiets kan zijn. Dus zij heeft inmiddels ook een voorraadje mee voor in haar koelkast.
Maar wat volgens haar alles nog lekkerder maakt is er wat honing op !
Diversen hier aan het klussen, samen met Bu, zijn ineens aan het roken geslagen...ik heb namelijk een grote bijenkorf in een struik hangen.Allen hebben al gestaan met een bamboe rietje en de peuk in de mond....eerst even de bijtjes bedwelmen en dan gauw wat honing bietsen.
Ik blijf op afstand en accepteer slechts dat deze [natuurlijke]korf geluk brengt.
Mijn smoothie is zoet genoeg !
20 november 2011
Warm
Een strak blauwe lucht doet alles zinderen.De zon schijnt fel, de laatste paar dagen.Voordat ik de straat op ga smeer ik mij in met sunblock factor 50. Want ik verbrand ondanks snel.
Strak voor mij uit kijk ik, kijk beslist geen thaai aan. Daarvan zou ik het onherroepelijk bloed heet krijgen.Zij lopen geheel ingepakt rond. Lange mouwen, lange broek of maillot, handschoenen en het liefst een bivakmuts op! Bang dat ze [te] bruin worden. Geen schoonheids ideaal is dat.
Ik weet dat teveel zon slecht is, maar wanneer je, zeer zeker de gegoede Aziaat zie, denk je dat ze allemaal wat onder de leden hebben.Gelig-beige huidskleur is in! Een fenomeen wat wij zo'n 200 jaar geleden ook hadden. Aan de huidskleur is te zien uit welke laag van de bevolking je komt. Heeft niets te maken met slecht voor je huid of iets dergelijks..Wat een rare chinezen zijn we toch allemaal.
Bij de ene groep van de bevolking op deze aardbol, is een vakantie pas geslaagd als je zo bruin als melk chocolade terug komt en bij de andere bevolkings groep is witter dan wit het summum van schoonheid.
1 ding zijn we het wel overeens met elkaar...het is warm !
10 november 2011
In Training
Daarmee bedoel ik, dat ik train om oude gewoontes te laten varen.
Ons huis is zo goed als klaar op de nodige kinderziektes na.
Dat betekent dat ik mezelf train om ook eens in de zithoek te gaan zitten in plaats van alleen maar aan de eettafel in de "sala".
Ik zucht graag, maar mijn gezucht mag nietmeer negatief zijn. Dus wanneer ik kortsluiting veroorzaak in de buurt van de vijver, train ik mezelf om gewoon te blijven glimlachen om dit alles. Uiteindelijk springen de 5 vissen even de lucht in maar blijven niet drijven....dat positieve element moet ik blijven zien.
[Ik mag trouwens blij zijn dat ik de vissen even zie, want de zuiveringspomp werkt nog middelmatig met het gevolg dat het water groenig blijft.]
In de stad train ik door mezelf te vertellen dat de tijd de mijne is en niet over verhit moet raken, wanneer de auto's driedubbel geparkeerd staan en ik er niet langs kan.
Ik train om schaterend " mai pen rai" [geeft niet] te blijven roepen, omdat mijn gebrekkig thaais nog steeds niet begrepen wordt, en het verkeerde voor de zoveelste keer wordt aangereikt.Uiteinelijk is het mijn ongeduld die mij parten speelt, want de mensen zijn uitermate vriendelijk en dienstbaar.
Mondhoeken houd ik omhoog wanneer ik de nog niet automatisch werkende tuinsproeiers aanzet en blij verrast wordt door sproeiend water uit alle hoeken. Uiteindelijk ben je zo weer droog in deze warmte en train ik mezelf te accepteren dat mijn haar dan op half 7 hangt.
Maar 1 training denk ik overboord te gooien.
Dat is blijven volhouden op mijn fiets. Gisteren weer geprobeerd.Of ik links of rechtsaf ga mijn gevoel zegt mij dat de hele straat een vals plat is of dat ik steeds tegenwind heb.
Ik houd het maar lekker bij mijn scooter.
18 oktober 2011
THUIS
Op mijn manier genoten van kleine Lisa. Onze verstandshouding was en is goed. Gisteren zag ik haar weer op skype.Ze keek eerst wat verbijsterd, en stak toen al kakelend van wal! Zelfs via het scherm deden we de " high fives"
Bianca kon al nietmeer stijgen in punten bij mij, maar is beslist ook niet gedaald.Ik neem mijn petje voor haar af ! Een schoonmoeder zo'n beetje 4 weken in huis is geen sinecure....en wat dacht je van mijn zoon Haiko al die weken tussen 3 vrouwen !!!
Ik heb genoten van het weerzien van de nodige vrienden. Sommigen van hen heb ik gemist, maar dat komt beslist de volgende keer.Ergens in Mei kom ik wederom. Ik word dan WEER OMA. Niet te geloven en ik hoef voor die " titel" niets te doen !
Ik ben thuis, en waarachtig het is een goed gevoel. Ook hier, zonder mij is het leven gewoon door gegaan.Dingen die nog moesten gebeuren zijn gedaan.We zijn gewoon weer een stap verder.
Robert en Bianca zijn vertrokken en wonen nu in Kuala Lumpur.Groot feest afgelopen zaterdag.Ellen was jarig en Robert heeft haar ten huwelijk gevraagd.WANNEER en WAAR horen jullie nog van mij.
Ineke en Gertjan en de kinderen maken het goed. Ik heb hen uiteraard wel gesproken maar nog niet gezien. Ook bij hen de nodige " griepjes" en verkoudheden. Ik wacht totdat ik opgeknapt ben voordat ik weer die richting uit tuf op de scooter.
Wat ik niet vergeten wil, te zeggen, is dat de vliegreis absoluut is meegevallen. Ik maakte me nu eerder zorgen of Mar mij zou op komen halen met een rubber bootje. Het viel mee. Ik ben droog thuis gekomen. Vanuit de lucht was het duidelijk te zien dat Thailand veel last had van de overstromingen.Vele stukken land onder water.Triest ook dat er velen in deze weken zijn om gekomen.Met man en macht heeft men afgelopen weekend dijken gemaakt rondom en in Bangkok.Men verwachtte een hogere vloed dan normaal en dat gecombineerd met al het overtollige water vanuit het noorden wat de Golf in wil. Het is gelukkig meegevallen.
Ik ga gewoon weer door met mijn leven,zoals een ieder van ons....en verheug me op de logees die we gauw krijgen.
16 september 2011
Een pilletje!
09 september 2011
Chiang Polo.
Dit jaar eindelijk weer in HuaHin, dus wij ernaar toe.Zoals vele sporten...groots opgezet . Nu heb ik het in al die jaren van reizen altijd leuk gevonden om diverse sporten van het bewuste land mee te maken.Daar valt dus ook olifanten polo onder.
Allereerst om de gemoederen te koelen aan de ijs drank met Ellen.Robert heeft een tafel bemachtigd en we zijn er klaar voor. Ongeveer 15 minuten duurt de eerste helft. De olifanten gaan het veld af en vervolgens spelen 2 andere partijen tegen elkaar...hun eerste of tweede helft, 15 minuten lang.. Dan komt het oorspronkelijke groepje weer terug voor de tweede helft. [Ik hoop dat jullie mij kunnen volgen.] Was wel even puzzelen hoe en van wie de punten waren op het score bord. Voorop zit de " tout." [Deze is de verzorger van de olifant.] Achter hem zit de jockey.Blijkbaar toch een internationale sport in Azie, want de jockey's komen van heinde en ver, en niet alleen uit Azie zelf.
6 Olifanten op het veld....allemaal op hun manier achter het balletje aan.Een olifant die zijn doel ruimte verdedigt...alles ook in deze sport tak aan regels verbonden.
Blijkbaar gaat bij paarden polo het publiek het veld op na een wedstrijd, om het veld weer aan te trappen. Hier hoeft het niet, want een olifant loopt op zijn tenen.Alleen, [voordat ik het vergeet te vertellen] heeft die meneer op de eerste foto het tussen de bedrijven door aardig druk.Hij draaft tussen de wedstrijden door met plastic zak het veld op om al de in enthousiasme gedropte drollen van de olifanten op te ruimen.
Na 3 wedstrijden hadden we het wel weer gezien hoor.Maar desondanks leuk om mee te maken.
25 augustus 2011
Een luie dag.
dan is het ook weer een verademing om thuis te komen, na een rit in de minibus, die het liefst met 180 km/uur over de weg scheurt.Een moment dat ik merk dat ik de enige ben die een veiligheids riem draag, want die moet ik steeds uit zijn verpakking halen. De chauffeur doet hem even voor wanneer we een politie post bereiken , want een boete van 10 euro is een hoop geld.Over veiligheid wordt niet gedacht....gebeurt er iets, is het karma.Verder is het niet verplicht.
Heerlijk weer thuis, dus vond vandaag dat ik maar eens een luie dag moest houden.Mijn beweging was hooguit van de stoel naar de keuken.Heerlijke zee bries, met in de achtergrond het gerommel van een dreigende stortbui.
Het enige lawaai, het geplons van de kohkarpers die een vlieg trachten te vangen...de gekko's die hun terratorium niet af willen staan., en iemand die naar zijn partner roept waar die bal ligt in het hoge gras.
14 augustus 2011
Lisa is 19 September jarig. Zij wordt 1 jaar.Ze is al
helemaal getraind in datgeen wat ze moet doen wanneer wij " HOERA..."
roepen.Met brede glimlach gaan de handen in de lucht.Op de foto kan je zien dat
ze het huis al aan kant brengt voor haar feest, want van de vloer moet gegeten kunnen worden.
Iniedergeval, ik wil erbij zijn als zij jarig is !
Dus ik kom naar Nederland een paar weken en ga verder
waar ik vorig jaar gebleven ben.Terug naar Thailand vlieg ik 13 Oktober.
Vorig jaar moest ik hals over kop terug naar Thailand
wegens het ongeluk van Mar. Uiteraard had ik Lisa wel gezien, maar na al mijn
vriendinnen afspraken gemaakt vanuit Hilversum, zou ik mij de laatste 2 weken
op haar storten.Dat werd slechts 1 nacht.Inmiddels heb ik haar hier gezien in Januari
en onlangs heel onverwachts in Juni....maar had nog teveel rompslomp aan mijn
hoofd van al die afgelopen maanden. Dat is nu voorbij.Nu weet ik dat ik 100%
met haar ga genieten....shoppen [AlbertHein], spelen en wandelen.
Mijn basis zal ook bij hen zijn.
Zo gauw ik mijn nieuwe mobiele nummer heb zal ik dat
doorgeven, daar het 06- nummer dat ik had vervalt.
Verder zal ik een dag Amsterdam "onveilig"
maken plus een rondje casino. Dat was mij vorig jaar ook niet gelukt.
Tot gauw en/of tot horens!
27 juli 2011
Een kleine impressie, deel 2
Maar wat ik wel heel zeker weet is dat ik blij ben dat we het gedaan hebben.
14 juli 2011
Wat komt erbij kijken voor de " farang" ?
01 juli 2011
De Fietstocht
Vrouwen monnikken die de maaltijden verdelen die weg worden gegeven aan de armen.Het is niet rolbevestigend dat zij ook koken...Ze krijgen het van de bevolking en delen het dan op een gegeven moment weer uit.Dit doen ze in de tempel zelf.
11 juni 2011
Er zijn grenzen !
07 juni 2011
Afgelopen Zondag !
22 mei 2011
De Kinderziektes
2 vijvers gevuld met water, 10 van die kohkarpers erin, ongeveer " 500" kleine visjes voor de algen. Iedereen moet wennen. Kohkarpers in de vluchthouding aan de ene kant van de vijver en 500 visjes die allen tegelijk door 1 gaatje onder een pot willen verdwijnen.
Mar en ik nemen er een slok op! Weer iets dat eindelijk af is.
1 fikse regenbui ............!!!!!!!! Het overtollige water wat uit de tuin de riool moet instromen, stroomt met macht de vijver in .Deze neemt alles qua afvalstoffen met zich mee.
Voordat we het wisten lagen plusminus 400 kleine visjes te drijven en 3 kohkarpers op hun rug.
Bij overmaat van ramp loopt de vijver leeg..er zit een lek.......ergens, maar waar ?
" Sorry" zegt de Thai lachend, verkeerde kraan open/dicht gezet.Tja die lek ! ......We zijn 2 weken verder. De tuinslang doet wonderen.
Het hulpje van de electricien is serieus en druk aan de gang.Schakelaren verwisselen is een makkie bij hem. Stukken muur of plafond gaan rustig mee.
Lampen die het deden, werken nietmeer, anderen geven een disco effect en sommigen zitten ineens op een tijdschakelaar, wat pas aangaat wanneer het aarde donker is.
" Sorry" zegt hij lachend, " blijkbaar draad op het verkeerde circuit gezet."
De metselaar er achteraan om gaten te dichten, en de schilder daar weer achteraan om de boel te witten.Natuurlijk nietmeer precies de juiste wit, dus overal van die opknapvlekken te zien.
We hebben de schilders wel bij kunnen brengen dat wij graag hebben dat ze iets neerleggen voordat ze schilderen, dus het verf wegwerk poetsvrouwtje heeft even iets minder te doen. Want neerleggen is 1 ding, maar afplakken is wat anders. Er blijft wat voor haar over gelukkig.
Maar daartegenover staan zoveel positive dingen hoor.
Ga naar de wasserij met een grasmaaier onder je arm, want dat is de volgende stop. De meneer van de wasserij neemt hem met de was over en zegt " kom hem woensdag maar weer halen."
Ga naar de ene winkel , haal je boodschappen en vervolgens naar een meubelzaak om een boekenkast te kopen. Men brengt de kast gelijk en neemt je boodschappen ook mee in de bestelauto.
De geiten van het naburig dorpje,die een gat hebben gevonden in het hek, houden het onkruid kort.[De voortuin is nog niet aangelegd, dan zal ik wel anders piepen denk ik.]
Al met al, komen we er wel, en met een boer die kiespijn heeft roep ik " mai pen rai!" [Het geeft niet.]Neem weer een extra tablet voor de bloeddruk en tracht Mar te beloven me nergens meer mee te bemoeien.
Ik zeg niks meer over de bouw, dus schuif alleen nu briefjes onder zijn neus, of hij daar en daaraan wil denken.
03 mei 2011
Tractatie ?...De Kapper.
Enfin..........................ik dacht mezelf eens te tracteren op een nieuwe kapper ! De aannemer z'n vrouw had midden in centrum een kapperszaak geopend. Van de aannemer zelf kreeg ik wel 100 kaartjes om uit te delen. Ik verwachtte een salon met een wastafeltje in de hoek en een slapende dame in een enigzins stoffige bank. Dit alles in een slordig geverfde ruimte.
Nu wil ik wel zeggen dat voor mij belangrijk is of iemand goed knipt .De interieur is voor mij minder van belang.
Laat ik toch een flitsende kapperszaak binnenkomen. Een dame bij de kassa, een dame voor het wassen. een " ladyboy" die z'n scharen als een chirurg al in de houding had....en een vent voor het fohnen....tjonge...jonge...Maar mevrouw zelf, was er niet.
Ik uitgelegd, wat ik wilde met 2 foto's erbij van mezelf van 2 jaren terug.
" yes...madam...yesssss....yesssssss...!"
Dus de modellenboeken werden naar voren gehaald.....Nogmaals uitgelegd..." yesssssss" en weer werd er een boek onder mijn neus gehouden. Ik heb de 2 foto's erin gestopt en zei " dit model...oh en deze...dat wil ik "
" Yessssss...madam."
.Ik had het eigenlijk kunnen weten ! De schaar knipte al voordat ik zat....de haren vlogen in het rond....maar zo geknipt dat ik geen kant meer uit kon, en lijdelijk moest toezien hoe de andere kant van mijn hoofd ook toegetakeld werd.
Na veel gezeur mijner zijds,dat het totaal niet op de foto's leek, kreeg ik slechts nog een " pffffffff" te horen terwijl ladyboy zich in de bank neerstortte met lege hand tegen het voorhoofd !
De fohn meneer nam het over. Nu had ik inmiddels uitgelegd dat ik mijn haar gewoon gedroogd wilde door fohn en handen....geen borstels !
" yesssss madam, no worries. "
Nee dus....maar dit kon ik overnemen.....STOP ! Ik nam fohn en borstel uit zijn handen en deed de rest zelf maar.
Heb keurig betaald en buiten een portie staan janken !
De andere 99 kaartjes heb ik bij het oud papier gelegd...en blijf de kapper die ik had op haar versleten slofjes en plaid over de bank maar trouw.
Grappig wel is dat ik de aannemer eigenlijk nietmeer tegen kom.