14 december 2009

de bouwers









De bouwers hier zijn hoofdzakelijk vrouwen.In ons contract met de aannemer staat wel, dat wij voor veiligheid gaan op onze grond, dus geen kleine kinderen bij de cementmolen willen zien spelen of waar dan ook. Ook geen babies in hangmatten willen zien liggen tussen de hijskranen of zaagtafels.Het enige wat we niet voor elkaar kregen is veiligheid in schoeisel of helmen.

Ze lopen gewoon op hun flipflops en dik aangekleed, want nog bruiner willen ze niet worden.

Ieder heeft z'n specialisatie. Je moet niet gek opkijken als je er 10 ziet vlechten in de brandende zon, terwijl nog eens 10 anderen een uiltje knappen tussen de metalen staven die onder een afdak liggen,of iemand in een hangmat ligt tussen de wielen van een vrachtwagen.

Werken is belangrijk.Hier geen uitkeringen.Toch als er geoogst moet worden bij tante Jo in het noorden of oom Piet in het oosten des landes, vertrekken ze rustig een poosje.

Hier bestaat het "mai pen rai".....is er werk voor vandaag....nou mooi meegenomen.....ga je weg en je komt terug en er is geen werk voor je..."mai pen rai." [geeft niet/nevermind.]De meesten hier leven van de dag.Wat heb je nodig op een dag? 80 eurocent om te eten. Zijn ze arm? In onze ogen wel.Maar ze hebben een dak boven hun hoofd en eten, dus wat wil je nogmeer?

Voorzieningen voor later? Verzekeren? Dat kent men niet.

Mocht er iets gebeuren is het gewoon......"mai pen rai."

Ons "farangs"[vreemdeling] vinden ze wel een raar volkje. Alhoewel een gratis maaltijd is nooit weg natuurlijk.

Mar en ik besloten om hun een BBQ aantebieden [via de aannemer op de bouw],daar ze 3 maanden zonder ongelukken hadden gewerkt. Dat het daarvoor was bedoeld is de werknemers wel duidelijk gemaakt....maar ze kijken je appelig aan, want hun levensvisie is nu eenmaal..."gebeurt er iets dan heeft het zo moeten zijn. Mai pen rai."

22 november 2009

Guur weer.

Het is winderig en fris momenteel. 22 graden celcius.Wij lopen met een vest aan.Zo zie je maar weer hoe snel een lichaam went aan een continu warme temperatuur.Iedereen hier noemt dit "koud, rillerig, guur weer."Ik kan me nog herinneren dat ik 2 jaar geleden vanuit Juzhno naar Bangkok vloog rondom deze tijd. Ik vond het natuurlijk heerlijk in Bangkok, terwijl menig mens rondliep in een trui, en menig Thai zelfs dan een muts op had.Sommigen vroegen dan ook aan mij of ik het niet koud had, maar ze wisten toen natuurlijk niet dat ik juist net uit een temperatuur kwam van min 15 C.

Wel heerlijk koel om enigzins over actief te worden.[Ik niet hoor.]

Mar rijdt momenteel heen en weer van GertJan's huis om de zeevracht van ons die in zijn garage [nog steeds] stond, hier bij ons te zetten.

Grant helpt heel graag mee, want hij zoekt de playmobiel.

Alle dozen gaan open, om te kijken of de spullen niet vochtig zijn of een gezin van ongedierte huisvesten.

Daarna uiteraard weer hermetisch dicht en opgestapeld in onze garage, tot volgend jaar, wanneer ons eigen huis klaar is.

21 september 2009

Meer kunnen wij niet doen.

De eerste heipaal met een rood lint 5 weken geleden. Feestmaal voor de geesten.

Waar moet het eten precies geplaatst worden?

Mar legt de laatste hand....
...en alles wordt onder het cement begraven.

De inzegening.

De Thai is een uitermate bijgelovig mens.Mocht het even tegenzitten bij de bouw, zouden de werknemers gerust weg kunnen lopen,omdat volgens hun, boze geesten de zaken tegenwerken.Daarom zie je in Thailand ook vaak half afgebouwde huizen/ruines staan, omdat daar ooit iets mis was gegaan.Dan is het ook verhipt moeilijk om in een later stadium mensen te krijgen om een bouw af te maken.
Dus om de bouw van ons huis in goede banen te leiden en houden, voldoen wij aan de nodige ceremonies.
Dit houdt in:
Een rood lint om de eerste heipaal die de grond ingaat. Maar dan bij de eerste pilaar, komt een "sjaman" de grond zegenen, de geesten van weleer in goede stemming brengen en houden.Door dit te doen, moet er genoeg voedsel/drinken voor de geesten aanwezig zijn.Daarbij ook bladeren van bepaalde [vruchten]bomen en [omgerekend] 99 eurocent.Dit alles wordt bij de eerste pilaar begraven.
Voordat de ceremonie plaatsneemt,is de plek om de pilaar en tijdstip bepaald.Dit gebeurde afgelopen vrijdag vroeg in de ochtend.



































11 augustus 2009

kleurenblind en toch een thais rijbewijs

Mar is lichtjes kleurenblind. In die zin hij kan absoluut niet waarnemen wat op een kaart tussen al die balletjes staat....en daar hangt infeite een thais rijbewijs vanaf.
Rijlessen op straat, dus meedoen aan het verkeer zie je niet hier in Thailand.Je hebt een medische keuring, wat dus alleen deze ogen test inhoudt, en bij de Rij[test]school moet je theorie examen doen en nog wat testjes.Deze zijn gericht op reactie vermogen.Kan je diepte zien en hoever kan je wanneer je vooruitkijkt, waarnemen aan beide zijkanten.Vervolgens ga je op een plein waar een parcours is uitgezet je praktijktest doen.
Maar na deccenia een Nederlands rijbewijs te hebben, zou je zeggen "makkie!" Dus niet....voor Mar dan....hij kwam niet verder dan de gefaalde medische keuring.Enfin we namen het gewoon een stapje verder, en dat is met hulp een medische verklaring kopen. 50 eurocent kostte ons deze omkoperij.
Trouwens, daar we toch bezig waren, heb ik het gelijk ook maar voor mezelf gedaan.Inmiddels waren wij al bij de immigratiedienst geweest met een tiental formulieren en copieen en na 2 Euro per persoon plus 36 handtekeningen armer, gingen wij naar de rijschool om met al die papiertjes een thais rijbewijs te halen. Mar voor de auto en motor, en ik gewoon voor de auto.
Waarachtig zo gepiept....voor Mar dan...waar het bij beginsel allemaal omging.
Laat ik toch waarachtig examen moeten doen!!!!!!! Eerst al die testjes, toen theorie en vervolgens praktijk examen!!!!!!!!!!!!!!! Niet voor mijn autorijbewijs, maar voor mijn scooter. Dat wordt hier gezien als een motor.[Blijkbaar in Nederland ook, want hij is veel zwaarder dan een brommer, en ik maar rond tuffen op dat ding denkend dat ik op een soort brommer zat!]
Niks viel er te sjoemelen....ik moest erdoor heen.Ik mocht even wachten, en vervolgens kon ik aan de slag.Terwijl ik zat te wachten heb ik buiten met 3 sigaretten [tegelijkertijd] gauw een theorieboekje weer ingekeken.[Toch fijn dat ze dat even hadden, zeg!] Daarna naar buiten en wachten met nog een meneer totdat de autotesten klaar waren. Gelukkig ging die meneer eerst, want ik zag hem her en der stoppen, en ik dacht bij mezelf, "dat moet ik onthouden."
Enfin, hij klaar, en nam ik die doorgezakte [rijschool] scooter over plus helm, en daar ging ik.Gelukkig had ik goed naar hem gekeken, want op 2 plaatsen hingen verroestte stopbordjes in de bomen. Vervolgens moest ik om paaltjes achtjes draaien, zonder met mijn voeten de vloer te raken, en als laatste over een 2 planken brede brug rijden.
Wat een gedoe! De thaise examinateur zat vanaf zijn stoel alles te bekijken.Vlak voor hem moest ik stoppen. Met stress in mijn stem heb ik hem wat Nederlands bijgebracht.
"Ben ik geslaagd?"vroeg ik.
Hij knikte instemmend...ik kon dat tandloze bekkie van hem wel zoenen!!!!!!!!!!!!!!!
Dus ook ik, met wat meer moeite dan Mar heb een auto en een MOTOR rijbewijs.

"Waarom doen zij zichzelf dit aan", zou je zeggen?
Daar wij langer dan 3 maanden in Thailand wonen, wil vooral de verzekerinsmaatschappij hier dat je een geldig, dus Thais rijbewijs hebt, en niet een internationaal rijbewijs naast je Nederlandse rijbewijs.

07 augustus 2009

Steeds beter gewend.

Hier ben ik weer en doe bijna iedere dag nog nieuwe ervaringen op. Ik zal er een paar opnoemen.

Alleen vandaag al!!! ...Eindelijk een rok die ik aan kan op de scooter.Tot dusver probeerde ik met een rok te rijden, maar dan zat ik in de bocht al enigzins gesluierd, terwijl het onder de navel koel dreigde te worden.Dan toch maar weer keren en de broek aan.Maar ik ben ook een rokken mens, dus bijna iedere rok is al op de scooter uitgeprobeerd.Waarachtig, vandaag de ROK die gewoon netjes op z'n plaats blijft zitten, en dan is het een waar genoegen om eens gerokt door de stad te lopen.

Niet alleen de "stadsmensen"hier en daar beginnen mij te kennen, maar ook de boeren.Rondom ons wonen ook zoals wij ze noemen, de nodige boeren.Ik zou eerlijk gewoon willen zeggen,gezinnen met 3 of 5 grote huisdieren.In de middag zie je de nodige, gewoon met hun 3 of 5 koeien een wandeling maken.Ze worden echt uitgelaten.Ze sjokken heerlijk op hun gemak over de weg, en knabbelen zo hier en daar van wat gras.Klepperen alsof het een lust is, daar ze bijna allemaal een houten klepperbel om hun nek hebben hangen.Ik zie geen gram vet aan die koeien hangen, en ze hebben allemaal een ietwat treurige blik omdat ze ook van die hangoren hebben.Zal wel gewoon het uiterlijk zijn, want dartelen doen ze wel.

Met een paar wilde honden heb ik ruzie gehad 3 weken geleden.Normaliter doen ze niets, maar nu zat er echt een macho-achtig haantje bij, en wat doet de kudde? Juist, die gaan meedoen.
Eigenlijk begon ik toch wat bang te worden, want gebeten worden wil ik ook niet.Enfin toen maar een paar keer met de bezemsteel onder de arm op de scooter, en na de tweede keer had "macho"het door, dat ik hem toch echt de baas was!Met stok en krachtig gezegde woorden ben ik behoorlijk dreigend blijkbaar bezig geweest, dus nu keurt hij mij zelfs niet eens meer een blik waardig.

Op de markt zijn de kooplui zo trots op mijn thais, daar ik blijf volharden in die taal.Het is zelfs nu een paar keer geweest, dat ik een extra 2 eieren kreeg of zomaar wat verse kruiden.Bij de 7-11[kruidenier] weten ze al dat Mar dol is op magnum ijs, dus wanneer ze deze weer in huis hebben, houden ze er 6 opzij.[Wel een dure grap hier, want een magnum om de hoek kost 40 eurocent. :))]

Ik koop regelmatig mijn curries bij een dametje voor 40 eurocent per maaltijd.Maar thuis haal ik het door de zeef, zodat ik alleen de saus heb.De kip is prima vers die ze erbij serveert, doch Mar en ik zijn nu eenmaal niet dol op meegekookte vellen, knokelige knieen en kippenvoeten. Dus ik bereid mijn eigen [magere] kip weer in de overgehouden saus.

27 juni 2009

De afgelopen 2 maanden

Wat is er allemaal gebeurd de afgelopen maanden.....veel indrukken op gedaan, maar tegelijkertijd gaat ook hier het leven gewoon door.
Ik tuf wat af op mijn scooter.Het is nu de regentijd, alhoewel we het ergste gehad hebben, denk ik.Eerst plensde het iedere dag even een half uur, maar nu slechts om de 2 dagen.De natuur gaat z'n gang. Daar het hier altijd warm is, bepaald de natuur zelf wanneer het bloeit...blad laat vallen of kaal is.Dit gaat niet zoals in Nederland met de uitgesproken seizoenen tegelijkertijd.Je kunt rustig een boom hebben staan met [voorjaarsbloesem] naast een boom die even voor zichzelf uitmaakt dat het winter gaat worden.
Nu dat wij er wat langer wonen, valt mij op dat sommige insecten die wij eerst nooit zagen er nu zijn.Gelukkig is mij wel verteld, dat die ook weer verdwijnen.[tot volgend jaar.]Kijk kakkerlakken zijn er nu eenmaal, maar nu ook "vliegende"kakkerlakken en daar ben ik helemaal niet dol op! Nu zijn die engerds niet dol op licht, dus je snapt het al ik heb "full blast"de lichten aan als we buiten zitten s'avonds.
Vliegende termieten !!!!! Ook weer zoiets! Ik zat laatst op mijn scooter op weg naar huis en hoopte voor de bui thuis te zijn.Waar die beesten ineens vandaan komen, mag joost weten, maar ik zat onder.Daar het begon te regenen, bleven ze aan mij plakken. In wezen zijn het tere insecten.Blik op oneindig reed ik door, met lippen op elkaar.Af en toe wel even moeten stoppen om de beschermklep voor mijn ogen af te vegen want ruitenwissers heb ik niet.Eigenlijk zou je het kunnen vergelijken met de onweersmieren op een zwoele avond voor de bui in Nederland.
Doch dat is inmiddels ook alweer verleden tijd. Geen vliegende termiet meer gezien de laatste paar weken.
Eindelijk m'n eerste echte slang gezien ! Ik heb namelijk al heel wat rubbere sliertjes aangezien voor slangen.Deze was zo'n anderhalve meter , slank en gifgroen. Hij/zij kwam langs de bijkeukendeur. Heb inmiddels begrepen dat deze niet giftig is.
Meer en meer mensen leren wij kennen hier.We zijn o.a. lid geworden van de Nederlandse vereniging, en van alle leeftijden wonen hier Nederlanders. Genoeg ook van onze leeftijd, die net als wij, besloten hebben Nederland achter ons te laten.
Eens per maand komt, wie wil, bij elkaar.Toch wel leuk, om zo'n avond je moeder taal te spreken.
Over taal gesproken.....Mar en ik hebben inmiddels de nodige thaise spreek lessen achter de rug.
Geen makkelijke taal wat al die verschillende toonhoogtes betreft.
Inmiddels waag ik mij op de lokale markt de taal te spreken. In die zin probeer ik bijvoorbeeld eieren te vragen en de prijs in het thais te zeggen of ik het ermee eens ben of niet, want soebatten is normaal hier ook al gaat het om 20 eurocent. Door de klank qua toonhoogtes, blijkt al dat ik [in het begin] 10 grote honden gevraagd heb i.p.v. 10 grote eieren.Maar ik ben vaste klant op de markt, en er zal een moment komen dat ik de verkopers nietmeer schaterend onder de toonbank hoef weg te halen. Ik lach eigenlijk maar net zo hard mee...toch naast hun pret, vinden ze het harstikke leuk dat ik het probeer.

21 april 2009

Ooit een RAT, nu een PAD !!!

Ooit heb ik verteld toen ik niet zolang in Juzhno/Sakhalinsk woonde, dat ik op toilet een bezoek van een rat kreeg.
Vorige week [welliswaar niet op toilet] wilde ik wat was in de "bovenlader" stoppen. De bedoeling is dat je eerst de waspoeder in mikt en dan de was.
Enfin, ik strooi rijkelijk met een maatschep, en ineens hoor ik "kwwrrak.." [of zoiets.] Tuur ik over de rand en zit daar een levensgrote pad mij aan te kijken gedoopt in zeeppoeder!!!!!
Op zo'n moment komen er altijd 2 dingen bij mij op....
Gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand is, of heel hard wegrennen. Op zich ben ik niet bang voor padden [ratten] maar ze moeten mij niet zo ontzettend laten schrikken. Ik besloot toch voor het laatste en vloog de tuin in, zo'n beetje in de armen van de [thaise] tuinman.Met gebaren legde ik hem uit wat hij moest doen. Heel voorzichtig tuurde hij ook over de rand, want voor hetzelfde geld is het een slang. [Mijn Thais is nog nergens, en zijn Engelse woordenschat reikte ook niet ver]. Opluchting op zijn gezicht, dat wel en toen wilde hij mij leren hoe ik zo'n pad moest oppakken en weer buitenzetten.
Ik vertelde of maakte hem duidelijk iniedergeval, dat ik die les nog niet wilde leren!

Waar ik toch nooit aan zal wennen zijn de dieren die meer dan 4 poten hebben. Tegen de avond zie ik weleens een kakkerlak lopen buiten. Maar soms ook binnen, en dat wil ik dus niet!!! Buiten laat ik ze met rust, maar binnen ben ik moordlustig en zit er met een spuitbus achteraan.Wie op dat moment het hardst loopt weet ik niet !

Tjiktjaks [ghekko's] zie je s'avonds ook.Dat zijn kleine hagedisjes die volop genieten van muggen/motjes bij de lampen op het terras.Alleen zo'n jonkie heeft nog niet de kunst om terwijl hij naar een motje hapt, zijn zuignap pootjes in controle te houden, en valt soms als een plof naast mij neer.Verschrikt kijkt hij om, met verbazing dat de wereld van de grond er heel anders uitziet.
Gisterochtend stond ik bij de [overdag] open geslagen voordeur, en zag een prachtige grote hagedis [leguaantje], parmantig rechtop op zijn voorpoten staan, terwijl hij zich koesterde in de eerste zonnestralen, op het pad bij ons hek.

Verder een scala aan toch wel bijzondere vogels. De namen ken ik niet,maar het geluid wat zij maken is toch heel anders dan in Nederland.

Ik ben vaak in Thailand geweest, alhoewel ik nu pas goed de rust heb blijkbaar om deze dingen allemaal te zien.

Heel bijzonder !...en wat de wasmachine aangaat, nooit, het deurtje of klep open laten staan. Nu was het wel een pad, maar het zou een volgende keer ook een slang kunnen zijn.
Die wijze les heb ik van de tuinman begrepen.

05 april 2009

eindelijk een thuis !






Wat is het toch alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb ! We hebben tot 1 week geleden in een hotel gezeten.Allemaal prima, maar na zoveel maanden deels uit koffers te hebben moeten leven, vind ik het zalig om nu een huis te hebben.Hierin blijven wij tot ons eigen huis gebouwd is.
Gisteren kwam zelfs onze zeevracht uit Rusland aan. Niemand.... die er iets mee te maken had in het aziatische deel van deze wereld[Oost-Rusland en Maleisie], wist waar het gebleven was.Het was zoek ! Krijgen wij toch ruim een week geleden een email van de immigratiedienst uit Bangkok, of we de boel even kwamen inklaren, en waar het dan naartoe moest!
Nu staan 148 dozen door het huis.We gaan wel door de meeste dozen heen, meer om te kijken wat we nu de komende jaar denken nodig te hebben en de rest slaan wij lekker op! Zoals Edwina ooit eens zei, "simplfy your life!"
[Moet je je voorstellen dat vanaf afgelopen September er ook nog 20 cuub op de kade in Rotterdam staat te wachten op groen licht.]
Echt "RUST"is het ook nog niet. Om hier bankrekeningen te openen,heb je heel veel papiertjes van die en geen nodig.We hebben op mijn scooter nog nooit zoveel heen en weer geraced om de documenten voor elkaar te krijgen. Maar je wordt allervriendlijkst geholpen, en ze vullen zelfs [op je handtekening na] alles voor je in. Gisteren moest Mar zijn paspoort nog laten zien [deze lag nl. in Bankok wegens de zeevracht die voor ons ingeklaard moest worden] en na het beiden plaatsen van de LAATSTE 4 handtekeningen stonden wij 6 min. later buiten.Dat hadden wij met al die trips nog niet voor elkaar gekregen ! Meestal waren wij uren kwijt en 36 handtekeningen armer!
Wij vermaken ons wel .
Momenteel is het zomervakantie in Thailand.Dit komt onze Gertjan ook heel goed uit daar hij les geeft hier, want zij zijn een week geleden ook verhuisd naar hun eigen huis.
Het is wel genieten hoor om vooral je kleinkinderen regelmatig te kunnen zien.
Vandaag heeft Gertjan, Mar even geholpen met wat dozen versjouwen, en het volgende moment genieten wij aan hun zwembad van en met de kleintjes.
Nog even wat foto's van ons [tijdelijk]huis.

23 februari 2009

" uitersten"

Qua weer zitten wij wel steeds in uitersten!
Nu is het al 2 maanden geleden, dat wij vertrokken uit een klimaat dat overdag min 18 aangaf of zo...Parijs/Nederland zo om het vriespunt.Maar nu zitten wij in een temperatuur van 34 plus met zon. Gelukkig wel een heerlijk[warm] briesje erbij.
Ook qua cultuur zitten wij van het ene uiterste in het andere. Niet dat ik een hekel had aan de Russen hoor, er zaten beslist hele fijne mensen tussen.Maar iemand helpen, dus dienstbaar zijn....." ho maar...!" De Thaien zijn heel duidelijk wel een dienstbaar volk.
De allerlaatse week in Nederland was voor mij toch wel weer een test.
Ik ben zo iemand, die het liefst 2 weken eerder haar koffer al open heeft staan om van alles alvast erin te gooien.Ook wel heel lastig, daar je soms weer moet uitpakken omdat je net dat potje onderin....achteraf moet hebben.
Mar heeft zoiets over zich, van de ochtend voordat we vertrekken, gooi ik alles in de koffer-S.
Daar ik zowiezo geen goeie inpakster ben, had ik hierin geen keuze, behalve hem zijn zin te geven.Want uiteindelijk heeft hij de 7 koffers ingepakt.
Een compromis was er wel hoor......hij moest er gewoon voor zorgen, dat hij voor achten uit de badkamer was.Uiteraard wilde ik het huis waarin wij mochten verblijven, netjes en schoon achterlaten.
Robert en Ellen brachten ons naar Schiphol.Daar ontmoeten we later Haiko en Bianca, want zij moesten beiden het weekeinde werken.
Mar heeft bij het inchecken al zijn " charmes" erin gegooid. We hadden namelijk bijna 40 kilo aan overgewicht!We hoefden [ gelukkig] slechts voor 25 kilo te betalen.
Via Frankfurt, hadden wij een hele goeie en vooral rustige vlucht naar Bangkok. De kalmeringspillen heb ik niet nodig gehad.
In Bangkok, blijven wij 2 dagen voordat we verder rijden naar HuaHin.
We hebben zo hier en daar nog wat afspraken lopen.
Tandarts-Ambassade-Immigratiedienst.
Het zal mij daarom niets verbazen, dat wij samen einde van de middag heerlijk onze voeten laten masseren.
Op HuaHin verheug ik me ook, want dan zie ik Gertjan,Ineke en de kleinkinderen weer.Zij hebben het zo naar hun zin, en zijn blij dat ze de stap hebben gemaakt om hier te wonen.
Ik houd jullie op de hoogte.

07 februari 2009

au revoir Paris.... , Sawatdee Kaa Thailand

Je kunt Parijs zien als een 1 nachtvlinder.Mar komt morgen weer naar Nederland en ik ga nietmeer terug.Gasprom zet [bijna] iedereen die voor Sakhalin Energy werkt op straat.
Nu ging Mar toch per 1 februari j.l. met pensioen, en via de achterdeur zou hij weer naar binnen komen. Maar dat hoeft ook nietmeer.
Jammer, want ik had Parijs wel wat beter willen leren kennen.Toch die 3 weken dat ik er was, had ik al veel gezien, gedaan en genoten.
Ik denk zelf nu, dat wij ergens over 2 weken naar Thailand vliegen.
Mijn mannen hebben hun 20 jaar traditie , [van ieder jaar met elkaar weg nu ZONDER vrouwen,vroeger zonder moeder erbij] deze keer al skieend gevierd. Ze zijn op de terugweg en ik begrijp dat ze genoten hebben.
Zelf zal Mar nog wel het een en ander willen doen hier, maar dat zal in een week of zo vast lukken.
Nu dat we linksom gaan i.p.v. rechtsom, bevalt mij ook wel hoor. Iets waar ik naar uit kijk is de warmte, en Gertjan,Ineke,Grant en Suzanne zullen ons vast blij binnenhalen, want zij wonen al sinds begin dit jaar in Hua Hin.[Thailand.]
Ik hou jullie op de hoogte.Je weet het nooit bij ons.
Toch denk ik dat er nu een relative rust zal komen, en hoeven wij ons slechts druk te maken over de bouw van ons huis daar. Geen sinecure hoor...ik onderschat het niet, maar al dat heen en weer gevlieg en de onrust wat dat vooral bij mij meebrengt is hopelijk even voorbij.