24 maart 2015

Bekend dus op reis.

Bij de meesten is het bekend dat wij weer trotse grootouders zijn geworden van de tweeling Ted en Guus.
Ellen en Robert mogen zich nu ook scharen onder de algemene titel " ouders". Zoals velen ook weten, zijn de jongens te vroeg geboren en zullen nog lange tijd de couveuse als hun plek moeten zien, maar het gaat goed met hen. Met Ellen en Robert gaat het ook steeds beter alhoewel zij - heel begrijpelijk - het kramen heel anders hadden voorgesteld.
Enfin voor mij was de veel te vroege geboorte alle reden om richting KualaLumpur te gaan.
Fluitje van een cent al dat vliegen wat je in je eentje doet de laatste jaren, zou je zeggen.
Toch gieren weer iedere keer de zenuwen door mijn keel.
Ik heb niet meer de gewoonte om al een week voor mijn vertrek mijn koffer open te hebben liggen. Inmiddels ben ik er wel achter dat in andere landen de nodige zaken ook te koop zijn. Dus vergeet ik iets, dan is het jammer, maar er is altijd een winkel ergens om de hoek.
Doch ik haat het om gewoon op tijd te komen. Ik kom liever veel te vroeg op een vliegveld aan, om dan op mijn gemak te gaan wachten totdat ik in kan checken.
Allerlei scenario's als files, lekke banden van de taxi, noem maar op flitsen dagen ervoor door mijn hoofd, en dat alleen al maakt reizen voor mij vermoeiend.
Ik zou geen Nicolette heten als ik zelfs na het inchecken me niet ergens druk om ga maken.
Het vliegtuig heeft vertraging. Maar als hij een keer aankomt bij welke terminal dan ? Doordat een behulpzame Thai overal " ja" opzegt, heb ik er ook geen vertrouwen in. Dus stort ik mij gewoon neder midden in de hal . Ik ga echt op zo'n moment niet in de lounge zitten achter een versnapering als ik niet weet hoeveel kilometer ik moet lopen naar de ooit eens aangekondigde terminal.

Inmiddels weer thuis......zo ervaren leek ik in Maleisie doordat ik bij het treinstation al inchekte en met boardingpass de trein nam en ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,bij het goede vliegveld uitstapte .
Ik hoefde slechts door immigratie. Zag diverse mensen in een glazencabine gaan staan, hun paspoort lieten scannen en aan de andere kant weer uitstapten toen de deur open ging.
"Dat kan ik ook...Ik ga de hele weg" dacht ik....Deur klapt dicht, maar ondertussen komt een dame van de immigratie al aanlopen....
Mijn paspoort wordt niet geaccepteerd, geen deur die voor mij opengaat !!!!!!
Bleek het alleen voor de eigen (maleisische) nationaliteit te zijn.
Alsnog in de rij voor het loket, nadat de deur handmatig werd geopend.
Door dit alles , nooit gedacht aan de bos sleutels in mijn broekzak. Dus ook nog even gefouillerd worden.
Ach dacht ik ..zo houd ik mensen gewoon aan het werk....anders hebben ze misschien niets te doen.

Door al die toestanden was ik pas minder dan twee uur voordat boarding begon bij de gate.............. ppppppfffffffftttttttttttttt

Uiteindleijk toch weer thuis in HuaHin aangekomen en met blijdschap terugkijkend op een fantastische paar dagen bij Ellen en Robert. Ellen haar moeder is nu bij hun en zal hun deze week verder helpen,,,..





01 maart 2015

Massage

Wat ook naast zovele dingen zalig is in dit land, zijn de massages.
Wanneer ik mezelf de tijd gun, schuif ik ergens naar binnen voor een been /nek en rug massage of een lichaamsmassage. De mensen hier hebben het gewoon in hun vingers.
Ik heb er verstand van , dus ik kan het weten.
Ik vind voor hooguit 8-10 euro dat ik dat vaak verdiend heb.
Dat het tegenwoordig zoveel kost heeft te maken met de sterke Baht ten opzichte van de zwakke Euro.
Dus zelfs een massage is aardig in prijs gestegen.
Onlangs heb ik twee keer een nek massage GRATIS gekregen..
De eerste overviel mij en de tweede eiste ik gewoon op !
Mar en ik zaten in ons vertrouwde barretje ergens in Bangkok. Het was ons al opgevallen dat de bar over gegaan was in andere handen.We hadden zoiets van teveel herrie is er nu en teveel schreeuwerige dames die iets anders op het oog hebben. Dus ons idee was, als dit zo door gaat moeten we uitkijken naar iets anders.
Komt er ineens zo'n juffie bij mij zitten, begint een gesprek, en grijpt tegelijkertijd naar mijn nek.
" Ik zal even die knopen weg masseren " zei ze.
Ik ben redelijk gewend dat ze mannen graag bespringen , maar ik had toch echt een jurk aan.
De adem stokte in mijn keel.Ik wist niet hoe snel ik die handen van mijn lijf af af moest slaan.
Dus geen twijfel mogelijk nu...een andere bar voor de afzakkertjes zal het moeten gaan worden.

"Yeahhizzz" zei hij.
"Yeahhhhhiessss, everything back", zei hij wederom.
" Madam I say you...Yeahiesssszzzz, I put everything back same...same......"
De 3 antwoorden op mijn vraag die ik 3 keer stelde en 3 keer benadrukte.
" U zorgt er wel voor dat al mijn apps, foto's, telefoon nummers er weer opstaan he "?
Ik zat nu in de Samsung winkel, want mijn mobiel ging kuren vertonen.
Nu heb ik dit ding slechts een paar maanden. Heb het "geswipe" en het uitzetten van het 1 en ander nog niet helemaal onder de knie, en nu al kuren vertonen ???????
Die goeierd zag het gelijk, er zat geen memory card in. 'tja en dan houdt het op een gegeven moment gewoon op.
30 minuten wachten en ik weer terug.
Bij die goeierd ook maar gelijk zo'n bluetooth gevalletje gekocht voor in mijn oor zodat ik zelfs op de scooter " handsfree" kan bellen als het moest.
"Wilt u even afrekenen".
"Laat ik eerst maar eens alles even controleren".
Nou " yeahhhizz" was dus "NO " in mijn geval.
Op de foto's en telefoon nummers na echt alles eraf.
Naaahda...niks...blanco.
"Madam you have to download, I cannot do".
" I cannot do?  I ask you and you say yes"!
Hij er maar doorheen praten dus op een gegeven moment zei ik,
" Sshhh...you close now your mouth and listen. If a Farang [buitenlander] asks you if you can do something and you cannot do it .....you say NO and not Yes"!
[Dat is echt nog iets waar ik na 6 jaar nog niet aan kan wennen dat Aziaten eigenlijk overal "yes" opzeggen en "no" bedoelen.]
Ik was zo beheerst boos en blijkbaar heeft dat indruk gemaakt. Twee uur is hij bezig geweest om alles, echt alles erweer op te zetten.
Na een diepeverontschuldigende buiging , greep hij naar mijn linker nek en schouderspieren. De beheerste boosheid ging hij even weg masseren. Nadat ik ook de rechter kant had laten masseren zei ik dat ik nu weer tevreden was.