23 maart 2012

Van alles wat!













Het eten trouwens waar ik het over had in het vorige verhaal dat onze hulp zou voorbereiden was een curry met kip.Het was net zo lekker als het eruit zag!

Afgelopen week werd iemand 65 jaar van de vrienden kring en zijn we een fietstocht gaan maken met een BBQ ter afsluiting.
Net een schoolreisje zoiets. Allemaal verzamelen op een bepaald punt, iedereen een fiets en daar gingen wij. We hadden er zin in!
Nang, een vriendin kon ons het een en ander vertellen, daar zij Thaaise is en de weg hier heel erg goed kent.Allemaal weer opstekertjes.Vooral ook leuk om te doen met vrienden/familie die hier over zijn.
Langs de plaatselijke thaaise boks school, een stop voor een bitterbal.[Ja zoiets missen we wel hier en is het fijn te weten dat er een restaurant is die o.a. hierin voorziet, en dat heb ik gelijk op de plaat vastgelegd.]
Jonge cocosnoot melk gekoeld...heerlijk allemaal.
Een tempel aan het strand waar in een stuk aangespoeld hout ligt. Volgens velen [thaaien dan], de geest van een dame in zit.Allemaal kleurijke lappen, sarongs en topjes hingen er.Ik dacht eerst dat het een lokale boetiek was!
Voorbij de vissers haven,door de rijstevelden, langs de kampongs, naar een boerderij, waar uiteraard weer de nodige koeien achter het hek stonden en......HANEN!
We kregen uitleg en een voorbeeld van een hanen gevecht. Hier in Thailand gaat het er veel zachter aan toe dan in menig omringende landen. Zo gauw een haan uit de ring springt is het gevecht over.
Toch iets wat je alleen maar ergens achteraf ziet op een boerderij of in het bos. Het mag namelijk niet . Niet zozeer het gevecht, maar het gegok! In Thailand mag niet gegokt worden, en het is juist een volk die graag overal een weddenschap op zet.Alleen de staatsloterij mag. Ik neem aan dat de plaatselijke agent ook wel iets krijgt toegestopt om z'n mond te houden.Dat is vrij normaal hier...en dit alles met de gebruikelijke glimlach.

Enfin terug naar het strand, waar de BBQ op ons wachtte.Heerlijk gegeten en ons uitstekend vermaakt.
Muziek uit de sixties/zeventies liet menig hart weer sneller kloppen. Zo erg zelfs dat we als een stel pubers de muziek in het mandje bij iemand stopte toen we weer door moesten fietsen naar het begin punt.De hele boulevard genoot mee.En de goeie man die het apparaat maar niet uit kreeg is de volgende paar dagen gesluierd rond gaan lopen denken wij. Hij woont namelijk hier in Cha-Am.

05 maart 2012

Groen Licht.

Waar we allemaal eens last van hebben.
" Wat eten wij vanavond?"

Heb me suf lopen piekeren hierover, maar moet wel constateren dat dit gelukkig weinig voorkomt.
Mar kookt heel vaak. Dat betekent in de regel dat wij zeer internationaal eten.
Hij haalt het gewoon.Maar wat wil je? Hier eet je fantastische maaltijden voor slechts een paar euro!
Eergisteren heerlijk samen buiten de deur gegeten.We hadden trek in een , om te zuigen biefstukje,Deze zijn in de regel zo'n 200 gram en voorzien van heerlijke knapperige groentes en patat/gepofte aardappel of puree.Dit is beslist niet goedkoop hier, en ben je met 2 biertjes en een gin-tonic zo'n beetje in totaal 17 euro kwijt .

Maar goed.
Het heeft nog niet de oplossing gegeven tot, wat ik vanavond zal eten.

Onze hulp Bu, vindt het meehelpen met koken heel leuk.
Ze heeft regelmatig meegeholpen wat de " farang" keuken betreft.
Inmiddels weet ze wat een aardappel is en hoe ze deze moet schillen.Appelmoes maken is haar forte geworden.Hachee,goulash...ze draait haar hand er nietmeer voor om.
Alleen als er ergens kaas in verwerkt is, weigert ze het weer eens te proeven.
Kaas is toch iets wat de meeste Aziaten niet eten of lusten.

Maar andersom bestaat het ook:
Ik geef haar groenlicht om iets te verzinnen vanavond. Iets echt Thaais.Wel iets waar onze magen tegen kunnen.

Dus geen : reptielen,slangen, padden,gedroogde vissen, onbestemde prutjes.
Ook benadrukt, dat ik vlees/kip en vis in principe in huis heb.Mocht ze iets anders willen uitproberen, prima, maar wil niet dat dit soort zaken op een markt gekocht worden waar de vliegen al van geproeft hebben.

En " last but not least", wanneer ze klaar is met koken, het eten in de koelkast zetten! Ik verbaas me altijd dat wanneer ik langs haar keuken kom ik eten zie liggen in het vliegenkastje. Ze heeft een pracht van een koelkast waar slechts ijsjes inliggen .
Ik ruik er nooit wat hoor en wanneer ze helpt is ze uitermate hygienisch bezig.
Maar ik ben ervan overtuigd dat hun innerlijk gestel van iets ander kwaliteit is dan ons Westerse innerlijk gestel.

Zal in haar ogen wel een saaie maaltijd worden maar ze heeft er duidelijk zin in!
Je hoort het nog wel!

02 maart 2012

Afscheid



'Tja de tekst onder de foto zegt het al.
Gertjan , Ineke en hun kinderen gaan weer een nieuw avontuur tegemoet !
Egypte wordt hun doel.Gertjan heeft daar een mooie baan in het onderwijs aangenomen.
De wereld ligt aan hun voeten.Daarom vind ik het zo fantastisch dat ze ervoor gaan.
Uiteiendelijk vind ik zelf, het "nieuwe" ontdekken ook altijd spannend en een uitdaging.
Doe je zoiets niet is dat natuurlijk geen punt.
Valt het tegen...geen man overboord.....Je doet het, je probeert het en daar gaat het allemaal om in het leven, vind ik persoonlijk.
Ruim 20 jaar Hilversum is een gouden tijd geweest.Toch wilde ik graag weer weg, het onbekende tegemoet.
Dat werd dan Oost Rusland en tjonge,jonge wat een avontuur was dat! Had natuurlijk op een " bounty land" gehoopt, maar kreeg Rusland op mijn pad.Ik heb het meegemaakt.Het heeft mijn leven verrijkt, zoals al die andere plekken waar ik in mijn leven gewoond heb.
Maar doe je het niet omdat je het zekere voor het onzekere niet durft in te wisselen, ....'tja !.....
Dat mag een ieder voor zichzelf invullen.

Mijn vader, wiens einde natuurlijk veel te snel kwam zei,

"Ik kan terug kijken op een goed leven en heb er het mogelijke uitgehaald.Ik hoef niet terug te kijken met spijt dat ik iets niet heb durven te ondernemen."

Zo zie ik het ook helemaal.
Niet alles tot op de puntjes willen regelen...voor het geval dat....dan kom je nooit weg.
Wanneer het tegenvalt, kan je altijd terug. Je hebt het geprobeerd, en dat is tenminste iets waar je trots op mag zijn.

Op de foto beaamt Suzanne, in mijn beleving wat haar vader zegt en vindt het allemaal ook best wel spannend. Nieuwe school.Nieuwe vriendinnetjes.
Neil met zijn 11 maanden, moet het nog even laten bezinken zo te zien. Hij vraagt zich natuurlijk af of hij daar wel kan kruipen en vooral klimmen.
Het beste is gewoon te zeggen dat het 1 grote heerlijke zandbak is.
Een kinderhand is gauw gevuld.

Maar zoals ik al eens eerder zei en nu herhaal...

"Afscheid nemen doet altijd zeer."