19 februari 2021

2021

 Ook al zijn 2 maanden alweer bijna om, kan ik mij nog steeds afvragen wat 2021 ons gaat brengen. Het jaar 2020,  voor velen een zorgelijk of verdrietig jaar,  laten wij maar gauw achter ons.

Persoonlijk denk ik dat 2021 ook niet veel hoogtepunten zal brengen, qua reizen, tenminste de eerste 9 maanden niet. Hopelijk wordt het daarna een stuk beter. 

Mijn leven met alle voorzorgsmaatregelen gaat gewoon door. Zijn gangetje zogezegd. 

Niets opwindends echt te melden, behalve, op een aantal nierstenen na,  die mij behoorlijk dwars hebben gezeten. Inmiddels is dat leed ook geleden en probeer ik vrolijk weer verder te gaan. 

Proberen, heeft niets met een negatieve instelling te maken. Het is eerder dat de spontaniteit zo'n beetje verdwenen is. 

Voordat ik de deur uit wil, ben ik al moe van het denken, of ik wel alles bij mij heb. 

Mondkapje, gel, handschoenen en in sommige gevallen, een gezichts bescherming,  hoort inmiddels bij mijn uitrusting. 

Zodoende vergaat mij af en toe het spontaan de boer op te gaan. 

Thuis gebeurt er iniedergeval genoeg. 

Een wilde kater die zijn siësta graag bij ons hield de laatste anderhalf jaar, is inmiddels kind aan huis. 


Zojuist erachter gekomen dat wij één of andere vis al jaren in de vijver hebben, dat geen familie is van de kohkarpers.

Wat het wel is mag Joost weten! Hij blijft stilletjes in zijn hoekje overdag, begrijp ik van de hulp. Blijkbaar heeft het arme beest door dat wanneer hij gebakken wordt, hij een lekker hapje is voor menig mens. Van mij mag hij in ieder geval blijven omdat hij het  prima kan vinden met de andere vissen heb ik ook begrepen. 

Mijn vooruitzicht, nu op dit moment, is het verlengen van mijn rijbewijzen over 10 dagen. Dat heeft sowieso al heel wat voeten in de aarde teweeg gebracht. 

Doordat alles een soort gesloten is vanwege... je weet wel... had men besloten voor de Thaaien alles online te zetten. Helaas kon ik, in het begin er geen gebruik van maken omdat het allemaal in het Thaais is en ik geen toegang kreeg tot de officiële website.

 Nu is alles toch rond, met een heleboel hulp van mijn hulp in de huishouding en haar dochter. Ik mag nu alsnog op komen draven om de verdere testen die bij een verlenging behoren, te doen. 

Sinds vandaag hoort er ook een medische verklaring bij van de overheid.

Ze proberen op deze manier te bewerkstellen dat er minder ongevallen zullen gebeuren met dodelijk afloop. Persoonlijk zou ik eerder aanraden, dat de mensen, een poosje, gewoon les krijgen op de openbare weg voordat zij het begeerde papiertje krijgen. 

Goed beschouwd is het eigenlijk lachwekkend, doch in en in triest dat in dit jaar, 2021, al bijna 9000 mensen zijn omgekomen in het verkeer, terwijl men zich meer druk maakt om bij de top 3 te horen van de minste slachtoffers door covid wat maar 80 plus slachtoffers telt. 

Het vergelijken van Covid slachtoffers met verkeersslachtoffers,  is misschien het vergelijken van appels met peren ik weet het.


10 oktober 2020

Depressie.

Zo komen er meerdere dingen uit China overwaaien, waar men in Thailand niet blij mee is. Gelukkig hebben wij persoonlijk geen water overlast. Doch velen staan tot hun navel in het water bij temperaturen die wij hier richting vriespunt noemen. De hoofdweg door ons stadje stond blank 😱.
Nog even en de ijsbaan kan open en de ijzers uit het vet.⛸
De wilde kater,  die ons geadopteerd heeft, heeft het moeilijk, om een plekje achterop het terras te vinden waar het behagelijk is voor hem,  om zijn roes van de nacht uit te slapen.
Slim is hij zeker,  daar hij in de buitenkeuken door had,  dat het bovenop de koelkast geen gek idee was. Hoog en droog en warm.



 

16 augustus 2020

Beweging

Mij echt vervelen, doe ik niet.  Natuurlijk,  wel een feit, is, dat wij graag weer wat meer vrijheden zouden willen hebben,  om datgene te kunnen doen wat wij eerder deden en willen doen. Ook dan zal het oppassen geblazen zíjn,  want men verwacht pas volgend jaar, een vaccin te hebben. Hopelijk komt het eerder, dan is de extreme zorg iets minder aanwezig.
Bianca en de kleinkinderen zijn 2 weken geleden weer huiswaarts vertrokken. Het zal stil zijn, dat is zeker.

2020 zal voor velen een jaar zijn, die men graag vergeten wil.
Voor velen een jaar met veel verdriet,  voor anderen een jaar met extreme beperkingen. 
Iets waar wij helaas allemaal doorheen moeten. 
Het is nu eenmaal een feit. 

Genoeg andere loge's nog aanwezig hier, doch sommigen vrij snel de deur uit gegooid. 
Een familie Slang die in het plafond woonden en af en toe een kijkje kwamen nemen, hebben we snel de deur gewezen. 

Een nest varanen hebben we met rust gelaten zolang zij van de vissen afbleven. 

De kater Garfield,  heeft ons huis al maanden geadopteerd. Hij mag blijven. 

12 april 2020

Wereldwijd

Wereldwijd hebben wij met ons allen een groot probleem.
In sommige landen is het een " total lockdown ", in andere landen mag binnen de regels nog aardig veel buitenshuis gedaan worden.
Op de avond zelf , vlak voordat Thailand zijn grenzen zou sluiten,  is schoondochter Bianca met de kinderen bij ons in huis gekomen, vanuit Cambodja, een land waar de medische voorzieningen vele malen minder zijn, dan hier.
Voor velen in de wereld, is het meest moeilijk "  keeping the social distance ". Een ieder geeft daar graag zijn eigen interpretatie namelijk  aan. Het is ook heel moeilijk om je daaraan te houden, vooral wanneer je even de boodschappen moet doen. In huis gaat het allemaal wat makkelijker.
Dus Bianca en de kleinkinderen gingen eerst 2 weken in strikte quarantaine. Zodoende hebben wij zelfs besloten, geen sociale contacten aan te gaan, al mocht het op afstand zijn, wat het allemaal wat makkelijker maakt .
In besloten kring , hebben wíj een routine gecreëerd met elkaar en het is uitstekend te doen.
Natuurlijk is het heel triest voor diegenen die een dierbare verloren hebben in deze tijd...en hopen wij het liefst heel gauw op betere tijden...maar eronder zal je Mar en mij niet krijgen.

12 februari 2020

Daar gaan we!

Het nieuwe jaar waar wij bijna 2 maanden ons in vertoeven, is al aardig enerverend geweest.

Trouwdag, verjaardag, renovatie en nieuwe Thaise wetten.

44 jaar inmiddels getrouwd.
Altijd weer een feestje waard voor ons. Heerlijk uit eten geweest en Mar heeft het toetje verzorgd. Daar hij geen keukenprins is, besloot hij een taart te kopen.
Svenson, " here I come ".
De rijke fantasie van Svenson ging niet verder dan "happy birthday". Daar heeft Mar altijd wel een oplossing voor. Dus door naar de gamma, en 2 huisnummers gekocht om de taart alsnog te versieren.
s'Middags de taart bij het restaurant afgeleverd en zijn dag kon nietmeer stuk.
Enfin heerlijk gegeten en toen het toetje moest komen, was er onrust alom..Niemand had goed gekeken wat voor een taart het was.
Mar had, zonder het zelf te weten, een ijstaart gekocht en die stortte dus in bij 33 °C.

Door naar mijn verjaardag. Een feestelijke dag die ik op de golfbaan gevierd heb. Behoorlijk verwend ben ik door familie en vrienden. Men was mij niet vergeten.

Inmiddels zitten wij 3 dagen in een renovatie. Onze " infinity pool" had van meet af aan een probleem. Toendertijd trachtte men het met een scherp oog te doen. Met het gevolg dat het "infinity " cconcept slechts op 3 punten aanwezig was. Iets waarvan wij wisten dat wij dat opnieuw gingen laten doen,  wanneer Thailand iets meer in voorraad zou hebben dan alleen een scherp oog. Tegenwoordig heeft men een laser apparaat die haarfijn alle punten van " infinity" moet aangeven. Doch voordat zoiets kan gaan gebeuren moesten er eerst andere drastische maatregelen genomen worden.  De bomen achter onze tuin hadden een feestje. Na ruim 2 maanden droogte , waren ze blij met de extra slok. 





Wat het verkeer betreft, zijn er strenge wetten bij gekomen. Alleen , helaas, houdt bijna niemand zich eraan. Heel triest natuurlijk,  wanneer je met de gedachte wordt opgevoed dat karma nummer 1 staat en eigen verantwoordelijkheid onderaan de lijst.


Men geloofd eerder in de inzegening van de monnik en amuletten.



Eveneens hebben de nodige winkels besloten geen plastic tassen meer uit te delen. De wet gaat pas echt landelijk van kracht over een paar jaar.  Want een Thai ineens zonder zijn plastic is  onmogelijk, doch zijn fantasie kent geen grenzen.




30 november 2019

Het leven.

Wanneer je er oog voor hebt is het leven mooi.

Zelfs voor mij, die een nachtmens is!  Mijn alarm is compleet van slag, daar het momenteel regelmatig op een tijdstip af moet gaan die hij eigenlijk niet kent.

Oma zijn geeft toch weer een andere dimensie aan het leven.

Zo ben ik net ruim een week terug vanuit Brunei.
" Oma ik heb een extra paardrijles in gepland morgen,  dan kan je zien hoever ik nu ben ".
" Oh wat leuk schat,  dat jij daar aan gedacht hebt, hoe laat moeten wij er zijn"?
" Kwart over zeven .....in de ochtend ".😱



Op zich ben ik beretrots op mezelf,  want ik doe dingen op tijdstippen die ik van mijzelf niet mogelijk achtte. Of in ieder geval ruim 30 jaar geleden had afgezworen,  nadat mijn kinderen groot geworden waren. Zelfs in mijn werkzame tijden buitenshuis,  nam ik de middag en/of avonddiensten, wanneer dat even kon.


" Oma, je hebt toch wel je loop shoes bij je"?
" Natuurlijk ben ik die niet vergeten knul, een stevige wandeling ben ik gaan waarderen,  mits het niet teveel geklim is".
" Makkie hoor oma,  we gaan allemaal gezellig op de HASH ".

Grote goedheid , dacht ik. Manlief begon eraan 40 jaar geleden en hier ook in Huahin een paar keer,  maar ik liet het eerder zijn ding, waar ik op zich nooit de behoefte had, aan deel te nemen.

Hartstikke leuk was het. Vooral aan het eind toen de bier en shoarma op tafel kwam.
Gekheid natuurlijk....
Ik heb heerlijk als een blind paard achter mijn kleinkinderen aan gelopen. Mij her en der opgehesen aan een tak of stam,  hopende dat de rode mieren en bloedzuigers met vakantie waren.


De cirkel is bijna zover rond, dat je weer in het gareel gaat voor je kleinkinderen.
Ook bij hen zal de dag aanbreken,  dat zij niet uit hun nest te branden zijn, denk ik maar.

Het is wel zo dat het lijf soms laat weten  niet meer 20 te zijn.  Nu had ik vroeger altijd een la vol met kusjes en kinder pleisters .
Alleen deze maat van pleister zoek ik nu.


20 oktober 2019

Zodoende!

Vanaf Juli is het een komen en gaan geweest van familie en vrienden.
Allereerst onze jongste, Robert, met zijn gezin, op doorreis naar hun nieuwe bestemming Maleisië. Guus en Abel hebben vooral genoten van het zwembad en de regen. Iets wat in Dubai niet voorkwam in hun herinneringen.


Nu inmiddels in Kuala Lumpur,  en laten wij welwezen,  de politie is in deze, hun beste vriend. 

Daarna genoten van een nichtje van Mar, die met haar gezin voor het eerst in Thailand waren. Ze komen terug hebben zij beloofd. Van alles is bezocht, beklommen, gegeten, gereden. Dus ervaring genoeg opgedaan zou ik zeggen. Een waar feest. 

Toen was het de beurt aan onze oudste vrienden. Ook voor het eerst in Thailand. Het werd vooral een "120 yards" vakantie. Daarmee bedoel ik een golffestijn. Gelukkig, ondanks de regen tijd, hebben wij op één keer na het droog gehouden op de golfbaan. Doch weerhield het ons niet om zelfs met regen op de baan te staan.


Mar is jarig geweest..een kroonjaar heet dat,  dacht ik en ook dat moest gevierd worden natuurlijk.

Tja ...en " last but not least," Kwam onze oudste Haiko,met zijn gezin logeren. Lisa jarig, en uiteraard met de dames, afzonderlijk, op stap geweest. Sam , vond alles prima zolang hij de koh karpers maar mocht verwennen.



Wat Mar niet wist, (waarop de planning van wie wanneer kwam geregeld moest worden),  is dat zijn drie zonen al maanden bezig waren om een oude traditie voort te zetten.  " A men's only" paar dagen. Haiko, Gertjan en Robert, vanuit de hoeken waar zij wonen, stonden in Bangkok, waar hij op dat moment was, ineens voor zijn neus. Uiteraard was alles van te voren gepland en geregeld wat de natjes en droogjes betreft. 



Zodoende, heb ik geen tijd gehad om eerder op mijn blog te schrijven.