Wij zijn weg uit Sakhalinsk. Tenminste ik zeer zeker. Het kan zijn dat Mar wat zijn werk betreft nog terug moet. Er zal wel weer een visum moeten worden aangevraagd , daar onze spullen verpakt ( 149 dozen) nog in ons ( ex) huis staan. ...en wij erachter zijn gekomen een paar dagen geleden, dat Rusland ze pas vrij geeft, als je kunt aantonen dat je een geldig visum hebt! Nou die is dus sinds een paar dagen verlopen!(Echt een weetje, wat wij niet wisten.)
Verder heeft het ons 3 dagen gekost om van het eiland af te komen.Niet wegens sneeuwstormen, maar Aeroflot heeft er geen moeite mee om zonder het te laten weten vluchten te cancellen.Daar sta je dan....koffers klaar in de hal,wachtend op de taxi die je naar het vliegveld brengt, huis op de dozen na helemaal leeg....en dan het telefoontje van kantoor met de mededeling dat de vlucht pas morgen vertrekt!Enfin volgende dag werd alles herhaald, en puntje bij paaltje vertrokken we de vrijdag i.p.v. de woensdag. Deze vlucht ging gepaard met een tussenlanding ergens op het vaste land, dus voordat wij in Moscou arriveerden waren we 12 uur verder.Achteraf was het maar goed dat we uiteindelijk vertrokken, want vanaf de zaterdag begonnen de sneeuwstormen, en begrepen wij dat het vliegveld 3 dagen dicht is geweest.
Twee dagen Moscou restte ons slechts. Toch hebben we veel kunnen zien, en doen. Een stad wat de moeite waard is, om te bezoeken.
Nu zitten wij in Versaille, en hebben daar de Kerst gevierd. Heel vreemd, dat wel. De eerste paar dagen hadden wij een voorjaarsgevoel, daar qua temperatuur, er bijna 20 graden verschil zat tussen Moscou en Parijs.
Wat een hele verrassing voor mij was, is dat Mar het zo geregeld had, dat de kinderen hier ook waren. Alleen Gertjan met gezinnetje niet, daar hij nog in Ghana zit. maar al met al wel een feestelijk iets om Haiko/Bianca en Robert/Ellen hier te hebben.
29 december 2008
31 oktober 2008
Het is aftellen nu.
Nu is het echt aftellen.Wij spreken nog van enkele weken, maar voordat je het weet tellen wij de dagen af.
Wij vertrekken uit Yuzhno voor goed.
Ik zal het gaan missen,.........................................................................................................................
De grauwe gebouwen, sommigen die op instorten staan, maar toch weer een facade krijgen, wat het idee geeft, dat alles goed is.
De stof, wat in deze droogte om je heen waait.
De liters water die je drinkt om de droogte te weerstaan.
De gaten in de weg, de voetpaden van modder.
De kou en sneeuwstormen. [Zelfs het statische element want dan 5 maanden aanwezig is.]
De auto's, voorzien van alarmen, die met toeters en bellen afgaan als je kucht.
De paardebloemen en boterbloemen in het voorjaar.
De dames op hun naaldhakjes en de babouschka's die hun waren verkopen.
De mannen met hun gouden tanden.
Het heeft mij geleerd dat we allemaal maar ronddolen op deze aardbol, maar dat wij allen uniek zijn in onze eigen soort/cultuur.
Als de beurocratie het toe laat, komen de pakkers 11/12 December.Mar en ik vliegen 17 December hier vandaan. Voor werk dan enkele dagen in Moscou, en vlak voordat het visum verloopt, vliegen we door naar Parijs.
Daar verblijven wij tot 1 mei. Heel wat anders, maar ik heb begrepen dat de Parijzenaar ook een cultuur op zichzelf is.
We zullen het zien !
Wij vertrekken uit Yuzhno voor goed.
Ik zal het gaan missen,.........................................................................................................................
De grauwe gebouwen, sommigen die op instorten staan, maar toch weer een facade krijgen, wat het idee geeft, dat alles goed is.
De stof, wat in deze droogte om je heen waait.
De liters water die je drinkt om de droogte te weerstaan.
De gaten in de weg, de voetpaden van modder.
De kou en sneeuwstormen. [Zelfs het statische element want dan 5 maanden aanwezig is.]
De auto's, voorzien van alarmen, die met toeters en bellen afgaan als je kucht.
De paardebloemen en boterbloemen in het voorjaar.
De dames op hun naaldhakjes en de babouschka's die hun waren verkopen.
De mannen met hun gouden tanden.
Het heeft mij geleerd dat we allemaal maar ronddolen op deze aardbol, maar dat wij allen uniek zijn in onze eigen soort/cultuur.
Als de beurocratie het toe laat, komen de pakkers 11/12 December.Mar en ik vliegen 17 December hier vandaan. Voor werk dan enkele dagen in Moscou, en vlak voordat het visum verloopt, vliegen we door naar Parijs.
Daar verblijven wij tot 1 mei. Heel wat anders, maar ik heb begrepen dat de Parijzenaar ook een cultuur op zichzelf is.
We zullen het zien !
27 augustus 2008
EEN KLEINDOCHTER
Dinsdagavond zijn wij grootouders geworden!!!!!!!!!
Een pracht van een kleindochter !!!!!!
Ze heet "SUZANNE."
Alles is goed gegaan met moeder...kind....en vader!!!!!!!....[en grootouders.]
Ik had de kleine dame in mijn armen.Ze lag heerlijk te relaxen.Ik fluisterde haar toe, om maar lekker te gaan slapen.................
1 oog ging open, zo van,
"ik bepaal wel wanneer er geslapen wordt."
Het wordt me een tantetje hoor, dat voel ik nu al. Juist, daar zij deel uit maakt van haar grote broer Grant en het mannen gezin Van Der MAREL.
"ik bepaal wel wanneer er geslapen wordt."
Het wordt me een tantetje hoor, dat voel ik nu al. Juist, daar zij deel uit maakt van haar grote broer Grant en het mannen gezin Van Der MAREL.
p.s. Mar had deze foto's gemaakt,ongeveer een uur na haar geboorte.Uiteraard staat hij er ook op,maar die staan op Gertjan's camera.Ik wilde jullie gewoon zo snel mogelijk wat foto's laten zien,en Gertjan heeft het gewoon te druk om zijn inmiddels 600 foto's af te staan.
17 juli 2008
Roept u maar !
Een verhuizer nodig ? Roept u maar.
Zoals velen van jullie al weten, kom ik [Mar wat later] begin Augustus naar Nederland.Ik help dan bij het "kramen" bij Ineke en Gertjan. Wat zal dat een bijzondere ervaring zijn om een "echte"oma te worden. Ik zelf vind, dat ik het nu ook een piep klein beetje ben, daar Ineke al een zoon heeft, die Grant heet. Het bijzondere voor mij, is eigenlijk, dat je voortleeft door je kinderen, en dan door je kleinkinderen. Ieder mens brengt geschiedenis voort, dat wel. Toch als ik de familiealbum doorblader, met de nodige foto's, vind ik het gewoon leuk om die tak te zien, van waar wij uit zijn ontstaan.
Enfin, er zal ook ingepakt en verhuisd moeten worden. Ons huis aan de Javalaan was eind Maart verkocht.
Nu hebben wij inmiddels eergisteren te horen gekregen hier in Yuzhno, dat wij voor 24 December het land uit moeten zijn.Dan verlopen onze visa, en Mar's werkvisum wordt nietmeer verlengd.We wisten dat het ging en kon gebeuren tussen September 2008 en Maart 2009. Zijn stuk werk is op het zuigen en stoffen na af.Gasprom heeft nu ervaring in de tak "pijpleidingen"en neemt dit over.Mar zal nog wel het een en ander moeten afsluiten, maar gaat dit vanuit Den Haag of Parijs doen.Dat zal hooguit 2 weken duren. Waarom vanuit het Westen?
In November geeft de regering een quota werkvisa af voor buitenlanders.Dat is dan ook nog eens gespecificeerd, in zoveel visa voor Nederlanders...zoveel voor Engelsen en ga zo maar door.
Het is dan zonde, om een werkvisum aan Mar te geven voor slechts 2 weken eigenlijk, [daar je het voor een jaar ontvangt] terwijl nu nieuwelingen binnen gaan komen voor vervolg onderdelen op dit project. Iets waar Gasprom geen ervaring nog in heeft.
Dus wanneer ik in Oktober weer terug ben in Juzhno, zal ik zachtjes hier ook het nodige moeten gaan regelen.
Tijd genoeg, zullen jullie denken.Het heeft mij verbaasd hoe snel de afgelopen 3 jaar zijn gegaan, dus deze laatste paar maanden, zullen snel omvliegen.
De eerste 12 jaar van ons huwelijk, was ik ook aardig bedreven in het verhuizen.Toen heeft het 19 jaar stil gelegen, in Hilversum. Maar verleerd heb ik het niet.
Het is toch wat anders, dan wanneer je binnen een land verhuisd.
Je moet dingen verkopen eventueel, of weggeven, daar een hoop zaken niet van het ene land naar het andere land vervoerd mag worden.. Door ons leven dat gaat komen, zullen wij moeten regelen, wat ermee gaat met ons in de koffers, wat er verder meegaat als luchtvracht, en dan als zeevracht.
In ons geval ook nog eens, vanuit Nederland en Rusland.
Wat blijft in Nederland of gaat naar Nederland vanuit Rusland en wat gaat naar Thailand.
Dus hebben jullie ooit eens een "denktank"nodig.....roept u maar, en ik bied mijn hulp hierin aan.
Zoals velen van jullie al weten, kom ik [Mar wat later] begin Augustus naar Nederland.Ik help dan bij het "kramen" bij Ineke en Gertjan. Wat zal dat een bijzondere ervaring zijn om een "echte"oma te worden. Ik zelf vind, dat ik het nu ook een piep klein beetje ben, daar Ineke al een zoon heeft, die Grant heet. Het bijzondere voor mij, is eigenlijk, dat je voortleeft door je kinderen, en dan door je kleinkinderen. Ieder mens brengt geschiedenis voort, dat wel. Toch als ik de familiealbum doorblader, met de nodige foto's, vind ik het gewoon leuk om die tak te zien, van waar wij uit zijn ontstaan.
Enfin, er zal ook ingepakt en verhuisd moeten worden. Ons huis aan de Javalaan was eind Maart verkocht.
Nu hebben wij inmiddels eergisteren te horen gekregen hier in Yuzhno, dat wij voor 24 December het land uit moeten zijn.Dan verlopen onze visa, en Mar's werkvisum wordt nietmeer verlengd.We wisten dat het ging en kon gebeuren tussen September 2008 en Maart 2009. Zijn stuk werk is op het zuigen en stoffen na af.Gasprom heeft nu ervaring in de tak "pijpleidingen"en neemt dit over.Mar zal nog wel het een en ander moeten afsluiten, maar gaat dit vanuit Den Haag of Parijs doen.Dat zal hooguit 2 weken duren. Waarom vanuit het Westen?
In November geeft de regering een quota werkvisa af voor buitenlanders.Dat is dan ook nog eens gespecificeerd, in zoveel visa voor Nederlanders...zoveel voor Engelsen en ga zo maar door.
Het is dan zonde, om een werkvisum aan Mar te geven voor slechts 2 weken eigenlijk, [daar je het voor een jaar ontvangt] terwijl nu nieuwelingen binnen gaan komen voor vervolg onderdelen op dit project. Iets waar Gasprom geen ervaring nog in heeft.
Dus wanneer ik in Oktober weer terug ben in Juzhno, zal ik zachtjes hier ook het nodige moeten gaan regelen.
Tijd genoeg, zullen jullie denken.Het heeft mij verbaasd hoe snel de afgelopen 3 jaar zijn gegaan, dus deze laatste paar maanden, zullen snel omvliegen.
De eerste 12 jaar van ons huwelijk, was ik ook aardig bedreven in het verhuizen.Toen heeft het 19 jaar stil gelegen, in Hilversum. Maar verleerd heb ik het niet.
Het is toch wat anders, dan wanneer je binnen een land verhuisd.
Je moet dingen verkopen eventueel, of weggeven, daar een hoop zaken niet van het ene land naar het andere land vervoerd mag worden.. Door ons leven dat gaat komen, zullen wij moeten regelen, wat ermee gaat met ons in de koffers, wat er verder meegaat als luchtvracht, en dan als zeevracht.
In ons geval ook nog eens, vanuit Nederland en Rusland.
Wat blijft in Nederland of gaat naar Nederland vanuit Rusland en wat gaat naar Thailand.
Dus hebben jullie ooit eens een "denktank"nodig.....roept u maar, en ik bied mijn hulp hierin aan.
22 juni 2008
Toch heb ik het naar mijn zin.
Ik wijd deze pagina aan foto's.Om nog een impressie te geven van Yuzhno en omgeving.
Mid-Maart was de zee bevroren,en zijn wij erop geweest in Ochotskaya.Vele mensen zitten dan op zee te vissen.Vader en dochter wilden ons laten zien hoe het moest, alhoewel Mar zijn eigen gat moest boren, door bijna 2 meter dik ijs.De visjes die zij vangen worden of verkocht op de marktjes of zijn voor eigen comsumptie.
Veel keus is er niet, maar tussen de grauwheid, is de fruitkiosk een vrolijk gezicht.
Mei en de dooi heeft zich helemaal ingezet.De gaten komen weer tevoorschijn.De hoofdwegen/straten in de stad behoren de staat toe, en worden ieder voorjaar weer opgeknapt.Maar zogauw een straat de gemeent toebehoort,neemt men het niet nauw.Men rijdt zigzaggend door de straten.Het is gewoon een kwestie van de auto voor je volgen.Maar dan ineens zie je een kleurrijk huis.Deze is al af.Men vond het gewoon niet de moeite om de onderste helft te verven.
De groengemeente is bezig geweest.Zo zie je hoe bomen gesnoeid worden.Daar doet men niet moeilijk over.
Een benzinepomp aan de hoofdweg.Eerst betalen en dan gaat de kraan open.Maar alle soorten benzine is te koop, mits de tank niet leeg is.
Momenteel is de stad geel van de boterbloemen.Wanneer je een stuk grond passeert met een stenen muur [zie achtergrond], is het militair grond.Vrij veel nog aanwezig in Yuzhno, en je mag er beslist niet komen.
Nu is erop iedere hoek "KVAS" te koop. Dit wordt in de winter gebrouwen uit brood.De meeste mensen hebben dan hun eigen bruine flessen bij zich.Ik maar ook gekocht, maar vind het eerlijk gezegd niet zo lekker.Een wat weeige smaak,met een stropige nasmaak....maar goed de Russen zijn er dol op!
Deze KVAS tank staat aan de hoofdweg.Je ziet een nette gevel erachter.De flats aan de hoofdweg krijgen een facade voor de oude gevel.Op zich verandert dit weinig aan het achterstallig onderhoud,maar altijd beter dan grauw/grijs.
Het eerste kerkje wat je tegenkomt als je onze wijk uitgaat.Ik vind het een buitengewoon mooi kerkje.
Maar naast het gewone leven heb je verjaardagen, waar we meestal de gewoonte hebben met een groepje hapjes meetenemen. De gastvrouw geeft dan aan waar ze nog behoefte aan heeft..Hier zie je ons heerlijk achter op het terras zitten uitgegeten en gedronken, muziek maken, daar eentje haar gitaar meehad............ en de feestjes.......
........Het feest wat we onlangs hadden had een Russische thema en vriendelijk werd gevraagd ervoor gekleed te komen.
De meesten droegen hoog geblondeerde pruiken of rode pruiken.
Ik dacht als een "Baboushka " te gaan.
De baboushka's zijn de oudere tot oude dames qua leeftijd . Ik heb een hele hoge achting voor de vooral oude baboushka's in Yuzhno.Ze staan er alleen voor.Moeten leven van 90 euro per maand pensioen. Bij hen koop ik eigenlijk altijd mijn tomaatjes/kruiden/bloemen/plantjes en wilde bessen en aardbeien.[Ze verbouwen of plukken alles zelf en zitten in regen/kou/en zonneschijn hun waren te verkopen.]
Zo lachwekkend ik voor Westerse begrippen erbij loop,naast mijn in hoogblond gepruikte buurvrouw.Zo lopen de vele baboushka's hier rond....het is een serieus bedoeld.[oke...oke...ik heb mijn oranje voetbal pruik op, maar dat is iets wat velen gewoon graag doen, op hoge leeftijd met geverfd rood haar lopen.]
Over de wrakken lees je niet in de kranten in het Westen [wat dat allemaal met het milieu doet]...want het is hier niet zo moeilijk om van je auto aftekomen.Het is gewoon kunst geworden in de natuur, en de natuur past zich aan.Hoe triest het ook is.
18 mei 2008
73 handtekeingen armer
Ik weet het...ik weet het...ik ben slordig met het vaker schrijven op deze site.Maar ik heb een excuus. Ik heb het op mijn manier druk gehad.In die zin, mijn prioriteiten lagen ergens anders.
Toen wij terugkwamen uit Australie,kregen wij bericht, dat mensen ons huis in Hilversum graag wilden kopen.Wij zelf hadden ook het plan om het te verkopen,dus een mooie verrassing,daar beiden partijen het gauw eens waren over van alles.Met het gevolg dat ik voor eind Maart in Nederland moest zijn.
Mar zijn idee was,daar ik toch weer opweg moest, om via Bangkok te vliegen, om daar de laatste 70 handtekeingen te plaatsen onder de akte voor het stuk land, wat wij al eerder gekocht hadden.
Als iemand 4 jaar geleden tegen mij had gezegd, dat ik zo ontzettend veel zou vliegen, en in mijn eentje een huis zou verkopen en een stuk grond heel ergens anders zou kopen...zou ik die persoon vierkant in zijn/haar gezicht hebben uitgelachen.
Maar blijkbaar zijn wonderen de wereld nog niet uit.
Ik had mijn koffer nog amper uitgepakt [na Australie] en was alweer aan het inpakken voor Thailand en Nederland.Wat een zenuwe tijd was dat voor mij.Doodsbang dat ik van de zenuwe geen normale handtekeningen zou kunnen plaatsen van de stress,en doodsbang dat ik vliegtuigen zou missen!
Ik zeg "was", want inmiddels ben ik alweer thuis in Yuzhno, sinds een week.
Alles is verlopen zoals wij het graag wilden.Mar had uiteraard de nodige zaken voorbereid, en de afspraken waren gemaakt. Zowat nog 70 handtekeningen in Thailand en 3 in Nederland.
Op zich heb ik overal genoten.Bangkok blijf ik een zalige stad vinden, en na een jaar terug te zijn in Nederland beviel mij ook goed.Heerlijk om weer de nodige vrienden te zien, en mij voorbereiden op het opruimen van de inboedel in ons [ex] huis aan de Javalaan.We houden het tot 1 November aan.Zoals de meesten van jullie weten,worden Mar en ik grootouders!!!Gertjan en Ineke verwachten hun kindje mid Augustus, en hadden met Kerst gevraagd of de kraamtijd in Hilversum mocht plaatsnemen.Uiteraard vonden wij dat fantastisch.De kopers vonden het ook prima,dus zoals we het allen willen , zal het geschieden.
Inmiddels heb ik al het nodige geruimd in huis.Leger des Heils...spullenhulp en de dump bij Crailoo hebben mij regelmatig gezien.De kinderen staan ook te trappelen, want uiteraard hadden zij voorrang met kiezen van de nodige spullen die wij niet van plan zijn om mee te nemen naar Thailand....wat ik zei...ze staan te trappelen, daar datgeen nog moet blijven staan totdat,wij na de kraamdagen en datum met de verhuizer hebben afgesproken....[ik hoop dat jullie het kunnen volgen.]
3 Augustus, kom ik zelf weer naar Nederland.Het wordt een spannende maar leuke tijd.Daarvan ben ik overtuigd.Mar komt wat later.We kunnen dan genieten van ons eerste kleinkind en tevens het huis helemaal leeghalen.
18 September, vertrekken wij weer, en sluiten zelf de deur voor de laatste keer van het huis aan de Javalaan.
Ik houd jullie op de hoogte.
Toen wij terugkwamen uit Australie,kregen wij bericht, dat mensen ons huis in Hilversum graag wilden kopen.Wij zelf hadden ook het plan om het te verkopen,dus een mooie verrassing,daar beiden partijen het gauw eens waren over van alles.Met het gevolg dat ik voor eind Maart in Nederland moest zijn.
Mar zijn idee was,daar ik toch weer opweg moest, om via Bangkok te vliegen, om daar de laatste 70 handtekeingen te plaatsen onder de akte voor het stuk land, wat wij al eerder gekocht hadden.
Als iemand 4 jaar geleden tegen mij had gezegd, dat ik zo ontzettend veel zou vliegen, en in mijn eentje een huis zou verkopen en een stuk grond heel ergens anders zou kopen...zou ik die persoon vierkant in zijn/haar gezicht hebben uitgelachen.
Maar blijkbaar zijn wonderen de wereld nog niet uit.
Ik had mijn koffer nog amper uitgepakt [na Australie] en was alweer aan het inpakken voor Thailand en Nederland.Wat een zenuwe tijd was dat voor mij.Doodsbang dat ik van de zenuwe geen normale handtekeningen zou kunnen plaatsen van de stress,en doodsbang dat ik vliegtuigen zou missen!
Ik zeg "was", want inmiddels ben ik alweer thuis in Yuzhno, sinds een week.
Alles is verlopen zoals wij het graag wilden.Mar had uiteraard de nodige zaken voorbereid, en de afspraken waren gemaakt. Zowat nog 70 handtekeningen in Thailand en 3 in Nederland.
Op zich heb ik overal genoten.Bangkok blijf ik een zalige stad vinden, en na een jaar terug te zijn in Nederland beviel mij ook goed.Heerlijk om weer de nodige vrienden te zien, en mij voorbereiden op het opruimen van de inboedel in ons [ex] huis aan de Javalaan.We houden het tot 1 November aan.Zoals de meesten van jullie weten,worden Mar en ik grootouders!!!Gertjan en Ineke verwachten hun kindje mid Augustus, en hadden met Kerst gevraagd of de kraamtijd in Hilversum mocht plaatsnemen.Uiteraard vonden wij dat fantastisch.De kopers vonden het ook prima,dus zoals we het allen willen , zal het geschieden.
Inmiddels heb ik al het nodige geruimd in huis.Leger des Heils...spullenhulp en de dump bij Crailoo hebben mij regelmatig gezien.De kinderen staan ook te trappelen, want uiteraard hadden zij voorrang met kiezen van de nodige spullen die wij niet van plan zijn om mee te nemen naar Thailand....wat ik zei...ze staan te trappelen, daar datgeen nog moet blijven staan totdat,wij na de kraamdagen en datum met de verhuizer hebben afgesproken....[ik hoop dat jullie het kunnen volgen.]
3 Augustus, kom ik zelf weer naar Nederland.Het wordt een spannende maar leuke tijd.Daarvan ben ik overtuigd.Mar komt wat later.We kunnen dan genieten van ons eerste kleinkind en tevens het huis helemaal leeghalen.
18 September, vertrekken wij weer, en sluiten zelf de deur voor de laatste keer van het huis aan de Javalaan.
Ik houd jullie op de hoogte.
20 februari 2008
"G'day and no worries"
Mar en ik zijn net terug van een vakantie in een gedeelte van Australie.We vlogen naar Melbourne en hebben 3 weken rond gereden op de Harley motor.Het enige wat wij geregeld hadden, waren de vliegtickets, eerste 3 dagen Melbourne en de motor.We hadden hier thuis wel al besloten wat we wilden zien.Wij wilden niet proberen heel Australie te zien binnen 4 weken....slechts een stukje.
Wat hebben wij toch genoten.Melbourne kan ik vergelijken met Amsterdam, wat de mensen betreft.
Alles is "easy going" in dat land....dus "no worries" en "g'day".
Na een paar dagen Melbourne zijn we 3 weken gaan toeren op de motor.We wisten dat we "The Great Ocean Road" wilden berijden.[ Deze is gemaakt ter memorium van de gesneuvelden in de eerste wereld oorlog.] Op zich heel indrukwekkend.Onderweg was er zoveel te bezichtigen,maar al het andere wat we gezien hebben was voor ons net zo bijzonder.Wat een wijdsheid ....en de natuur is prachtig....de dieren.....papegaaien in alle kleuren, kangaroo's, en aaaahhhhhh....de koala's.Niets in een dierentuin, maar gewoon in de vrije natuur.Zo gauw wij door een gebied reden waar veel eucalyptus bomen waren, kon je er prat opgaan, dat er Koala's waren.De Australiers zelf krijgen een sik van de papegaaien,want het zijn bedelaars...maar ik als toerist vond het prachtig.Dus waar wij ook verbleven, ons ontbijt deelden wij graag met een stelletje.Het zijn zulke beschaafde eters!
Waar wij tevens zo van hebben genoten is de vriendelijkheid en behulpzaamheid van iedereen.Waar je ook kwam, men was beleefd en geinteresseerd.De een zal het nieuwsgierigheid noemen, de ander belangstelling, maar iniedergeval een verademing om even uit Rusland te zijn.
Ik zei eergisteren tegen Mar..."Het zal wennen zijn, om weer thuis te komen, waar alles veel moeizamer gaat, en waar alles zo overduidelijk aan regeltjes is verbonden."
Maar ook dat is avontuur.
Inmiddels zijn wij weer thuis sinds gisteravond en staat de wasmachine al op volle toeren te draaien.In de logeerkamer ruikt het naar een kroeg.Ik had wat [verschillende merken]BLIKJES Australisch bier gekocht....van de 6 waren er 2 opengesprongen op de vlucht. Toen de koffer openging, leek het wel of biervat was leeg gelopen. Kleding etc. gedrenkt in bier.Wat een stank ! Vooral ook omdat het 2 dagen duurde wegens de reis, voordat wij erachter kwamen.
Enfin dat hebben wij nu ook geleerd. Geen blikjes meer inpakken met vliegen.
Wat hebben wij toch genoten.Melbourne kan ik vergelijken met Amsterdam, wat de mensen betreft.
Alles is "easy going" in dat land....dus "no worries" en "g'day".
Na een paar dagen Melbourne zijn we 3 weken gaan toeren op de motor.We wisten dat we "The Great Ocean Road" wilden berijden.[ Deze is gemaakt ter memorium van de gesneuvelden in de eerste wereld oorlog.] Op zich heel indrukwekkend.Onderweg was er zoveel te bezichtigen,maar al het andere wat we gezien hebben was voor ons net zo bijzonder.Wat een wijdsheid ....en de natuur is prachtig....de dieren.....papegaaien in alle kleuren, kangaroo's, en aaaahhhhhh....de koala's.Niets in een dierentuin, maar gewoon in de vrije natuur.Zo gauw wij door een gebied reden waar veel eucalyptus bomen waren, kon je er prat opgaan, dat er Koala's waren.De Australiers zelf krijgen een sik van de papegaaien,want het zijn bedelaars...maar ik als toerist vond het prachtig.Dus waar wij ook verbleven, ons ontbijt deelden wij graag met een stelletje.Het zijn zulke beschaafde eters!
Waar wij tevens zo van hebben genoten is de vriendelijkheid en behulpzaamheid van iedereen.Waar je ook kwam, men was beleefd en geinteresseerd.De een zal het nieuwsgierigheid noemen, de ander belangstelling, maar iniedergeval een verademing om even uit Rusland te zijn.
Ik zei eergisteren tegen Mar..."Het zal wennen zijn, om weer thuis te komen, waar alles veel moeizamer gaat, en waar alles zo overduidelijk aan regeltjes is verbonden."
Maar ook dat is avontuur.
Inmiddels zijn wij weer thuis sinds gisteravond en staat de wasmachine al op volle toeren te draaien.In de logeerkamer ruikt het naar een kroeg.Ik had wat [verschillende merken]BLIKJES Australisch bier gekocht....van de 6 waren er 2 opengesprongen op de vlucht. Toen de koffer openging, leek het wel of biervat was leeg gelopen. Kleding etc. gedrenkt in bier.Wat een stank ! Vooral ook omdat het 2 dagen duurde wegens de reis, voordat wij erachter kwamen.
Enfin dat hebben wij nu ook geleerd. Geen blikjes meer inpakken met vliegen.
10 januari 2008
een kleine impressie van de familie op Sakhalinsk.
31 dec, 16.30 uur kregen wij onze nieuwe visa.Wij hebben geluk gehad.Velen niet ! Zij moesten dan toch echt het land verlaten, terwijl hun kinderen, hier waren.Wij hebben iniedergeval volop genoten .Veel gezien van de omgeving,heerlijk gegeten,voor een ieder was er wel wat te ondernemen....sporten, langlaufen, sleeen, noem maar op!
Een appartement in Yuzhno.
Het strand bij Ochotsk
Er moet ook gegeten worden.Grant vindt dat een goed idee.
voor een ieder genoeg vertier.
Ineke en Gertjan Een sneeuwstorm mocht de pret niet drukken.
Zouden zij het koud hebben? Lanlan wel zo te zien.
Lanlan en Haiko.
Ellen en Robert.
De jongens bij elkaar.[perongeluk 2 keer afgedrukt, en ik weet niet hoe ik er eentje weer moet "deleten."]
Zou Ineke toch les nodig hebben?
Deze foto vond ik leuk. Een stukje jeugd in Tokio.
Een slee tocht maken was ook een hoogtepunt.
Het is wel een ratjetoe...maar laten we eerlijk zijn, het geeft wel een beeld, waar we zo mee bezig zijn geweest.
Dit is een van de ijs sculptures die door de stad staan.
