01 december 2015

Het Kanaal.

Ook hier in HuaHin hebben wij een kanaal. Niet voor iedereen zichtbaar wegens begroeing tot in het water. Alleen herkenbaar aan de vele water planten die er inmiddels al jaren groeien.
 Toch is de gemeente enthousiast bezig om deze weer eens behoorlijk te fatsoeneren. Er wordt heel wat uitgegraven tot afval toe.Dat komt omdat men graag gewoon alles achter zich neer gooit en tja dan komt er een aardige verzameling boven water.
Er is een wandelpad gemaakt langs het kanaal. Struikjes geplaatst. Het gaat nog ergens op lijken. Hopelijk dat men ook een plantsoenen dienst in werking gaat stellen, want momenteel wordt er slechts hap snap eens wat geknipt en geschoffeld en dat schiet niet op. Mede omdat alles hier sneller groeit dan bijvoorbeeld in Nederland. Dus voordat je het weet is alles weer overwoekerd tot tussen de tegels in en over het pad.

Paralel aan het kanaal loopt een weg.
Deze weg was tot 6 jaar geleden een zand weg.
Heel landelijk allemaal , alhoewel je op bepaalde punten, onmogelijk om je heen kon kijken daar het net een poekel piste leek, zonder sneeuw dan wel te verstaan. Wat een gaten kaas is het geweest. Wat een kunst was het om ieder gat te ontwijken. Een kunst wat ik zeker op deze weg niet machtig was. Ik zat meer in de kuil met mijn scooter dan eruit. Misschien had ik beter skies onder kunnen binden en me op een piste wanen, daar het poekelen mij altijd prima afging.

Ook hier kwam een eind aan en tot vorig jaar hadden wij een deels onverlichte  2 baans weg , geegaliseerd met een likje asfalt erop. ....en zoals ik al ooit eens eerder heb verteld dat betekent voor een Thai plankgas geven. Zelfs zwaar beladen vrachtwagens dachten op een race circuit te zitten dus het likje asfalt was heel snel een geasfalteerde weg met putten.
Dat zal een Thai een zorg zijn. Het is altijd beter dan niets.

Maar ook dit is nu verleden tijd. Inmiddels hebben wij een bijna gerede, vierbaans weg inclusief verlichting , rotondes en fietspaden. Je mag niet met de scooter noch auto op het fietspad. Daar staan grote borden bij...alleen dus geen bord wat jou verbiedt om er te parkeren. Dus menigeen heeft nu het idee dat ze deze als parkeerplaatsen voor hun deur kunnen toeeigenen, of er een vreetschuurtje opzetten.
s' Avonds liggen de rotondes wat hoger dan overdag, want de honden liggen er graag met z'n allen op om hun terratoria te kunnen overzien. Een levendig geheel.

Hoelang het vier baans blijft is een vraag, want doordat er geen behoorlijke plantsoenen dienst is, woekert alles al zachtjes links en rechts de weg op.
Zoals ik al zei er wordt zo af en toe ietwat geschoffeld doch ik denk dat men gewoon wacht totdat het te gortig wordt en er zoals wel vaker gewoon de fik in steekt.

Maar allemaal leuk bedacht en goed bedoeld.

Een ieder heeft in dit geheel zijn eigen prioriteiten....en voor mij is de prioriteit, dat ik nu over een verlichte rijbaan rijd. Dat ik de honden al op afstand kan zien en deze niet ineens uit de berm schieten op de toen donkere weg, plus dat zij hun honk hebben gevonden op de rotondes.

" This is Thailand " en wat ook zo bijzonder is van dit volk ....dat is hun dienstbaarheid.

Mijn "laundry" [wasserij] ligt aan deze weg. Laat nu net vandaag de walsen over het hete asfalt gaan op het kruispunt bij mijn wasserij.
Noch ik, noch de eigenaar van de wasserij kan oversteken. Je zakt tot je kuiten anders in de hete teer brij.
Geen punt voor de Thai...overal is er wel een oplossing voor.
Ik geef mijn vuile was aan de meneer in de dichtsbijzijnde wals. Hij wacht totdat de tweede wals binnen reikwijdte is. Deze neemt mijn vuile was over en geeft het dan weer door aan de eigenaar van de wasserij....Ik moet wachten en vervolgens krijg ik via, via terug te horen dat het "Wan Palahad" [Donderdag] klaar is.

Een ieder gaat weer over tot de orde van de dag naar allen tevredenheid.
Waar zou je zoiets nog verder kunnen meemaken dan hier in Thailand aan onze kanaal weg ? :-)