Er zijn van die momenten in het leven dat je van alles te doen hebt in een ziekenhuis.
Het voordeel van het wonen hier is dat je zelf het heft in handen hebt om, met een beetje geven en nemen, je afspraken vast te leggen.
Thuis ga ik de website van het ziekenhuis op en kies die specialist waarvan ik denk dat hij/zij, mij kan helpen.
Wanneer het geen spoed is, dan plan ik het zo in dat ik binnen 2 dagen mijn medische boodschappenlijstje heb afgewerkt.
Op de website staat hun specifieke specialisatie en de tijden dat ze werken.Dus altijd even puzzelen ........ wie,wat en hoelaat.
Mismanagement kent men hier niet.
Moet je na een bezoek geholpen worden aan het een of ander, dan ligt de kwestie van tijd meer tussen..... over een uur en morgen.
Dus het woord wachtlijsten kent men hier niet.
Is het een eventueel bloedonderzoek wat gewoon zijn tijd eist,dan krijg je binnen 3 dagen per email de uitslagen.
Heel efficient allemaal en zo hoort het ook.
Bij sommige specialisten kom ik niet voor de eerste keer, dus bij hen hoef ik alleen maar te kijken op de website wanneer zij ook alweer hun spreekuren hebben..
Zodoende was dit bij mijn dermatoloog. .....Na onderzoek moest een plekje weggehaald worden.
Met 10 mini hechtingen op mijn slaap met een dot gaas afgedekt of deze in de aanbieding was, zat ik even later weer in de wachtkamer. Een wachtkamer vol met Saoedische dames volledig gehuld in het zwart keken meewarig mijn kant uit.
Eentje trok de stoute schoenen aan, de rest volgde. ...de sluiers gingen de lucht in ...en de dames vroegen wat mij overkomen was....
Persoonlijk was ik nu meer van slag nu al die gordijnen open gingen...en keek verschrikt rond.....helder van geest zag ik dat er geen man ergens te bekennen was, zodoende dit gebaar.
De volgende dag werd ik nog door diversen toegeknikt en ik nam maar aan dat het de dames waren uit de wachtkamer.
Ik was voor hen herkenbaar ,ondanks de rol verband. Naar wie mij toe knikten , kon ik slechts gissen, want de zwarte sluiers waren weer gesloten.
Het voordeel van het wonen hier is dat je zelf het heft in handen hebt om, met een beetje geven en nemen, je afspraken vast te leggen.
Thuis ga ik de website van het ziekenhuis op en kies die specialist waarvan ik denk dat hij/zij, mij kan helpen.
Wanneer het geen spoed is, dan plan ik het zo in dat ik binnen 2 dagen mijn medische boodschappenlijstje heb afgewerkt.
Op de website staat hun specifieke specialisatie en de tijden dat ze werken.Dus altijd even puzzelen ........ wie,wat en hoelaat.
Mismanagement kent men hier niet.
Moet je na een bezoek geholpen worden aan het een of ander, dan ligt de kwestie van tijd meer tussen..... over een uur en morgen.
Dus het woord wachtlijsten kent men hier niet.
Is het een eventueel bloedonderzoek wat gewoon zijn tijd eist,dan krijg je binnen 3 dagen per email de uitslagen.
Heel efficient allemaal en zo hoort het ook.
Bij sommige specialisten kom ik niet voor de eerste keer, dus bij hen hoef ik alleen maar te kijken op de website wanneer zij ook alweer hun spreekuren hebben..
Zodoende was dit bij mijn dermatoloog. .....Na onderzoek moest een plekje weggehaald worden.
Met 10 mini hechtingen op mijn slaap met een dot gaas afgedekt of deze in de aanbieding was, zat ik even later weer in de wachtkamer. Een wachtkamer vol met Saoedische dames volledig gehuld in het zwart keken meewarig mijn kant uit.
Eentje trok de stoute schoenen aan, de rest volgde. ...de sluiers gingen de lucht in ...en de dames vroegen wat mij overkomen was....
Persoonlijk was ik nu meer van slag nu al die gordijnen open gingen...en keek verschrikt rond.....helder van geest zag ik dat er geen man ergens te bekennen was, zodoende dit gebaar.
De volgende dag werd ik nog door diversen toegeknikt en ik nam maar aan dat het de dames waren uit de wachtkamer.
Ik was voor hen herkenbaar ,ondanks de rol verband. Naar wie mij toe knikten , kon ik slechts gissen, want de zwarte sluiers waren weer gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten