Mocht ook maar iemand denken dat wij pensionada's alleen maar op de golfbaan rondlopen of aan de " pool " liggen, heeft het helemaal mis.
Wij hebben het drukker gekregen. Dat zal wel allemaal met "planning" te maken hebben....maar toch.....
Het is een komen en gaan hier van dieren/vogels, die soms aardig misbruik maken van onze gastvrijheid. Duiven die in komen wonen tussen het dak en plafond. Daar zijn wij echt niet van gediend. Maar wat een klus om dat hardnekkig volhouden van die beesten, een koppie kleiner te maken....Dus ten strijde gaan wij, vooral s'avonds wanneer zij allemaal op 1 oor liggen. De aanval is onaangenaam, blijkbaar, en er komen steeds minder terug. Doch er helemaal van af komen lukt niet.
Om sowieso het hoofd te bieden aan ongewenste gasten hebben wij het oude voor het nieuwe ingeruild, en omdat wij het altijd moeilijk vinden iets wat nog goed te gebruiken is, weg te gooien hebben wij:
Ook al voel ik mij hier altijd veilig, zelfs wanneer manlief weg is, is het toch prettig te kunnen zien op de nodige camera's wie er hier zo rond doolt.
Op een kat en een paar hagedissen na, is het aardig rustig.
Verder is er een ware volksverhuizing op gang aan het komen in " huize van der Marel".
Haiko met zijn gezin vertrekken uit Nederland en gaan werken in China.
Gertjan en Co. verlaten Egypte, en strijken neer in Brunei.
Robert,samen met zijn trio, denkt Maleisie vaarwel te moeten zeggen.
Je begrijpt natuurlijk dat naast mijn scooter een nieuw vervoersmiddel erbij is gekomen...en dat is het....
Mijn stress pillen altijd wel bij mij, doch ik merk dat ik er steeds minder vaak eentje nodig heb. Al dat vliegen heb ik nooit echt als prettig ervaren, maar er, bij wijze van spreken, al een week voor het vliegen misselijk zijn van de zenuwen, is voorbij.
Sinds wij hier wonen, hebben wij nooit echt de behoefte gehad om op vakantie te gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen, ook daar hebben wij als pensionada's geen tijd voor :)
Te druk met de duiven, tuin en vissen. Aangenaam druk in ons sociale leven.....en wanneer wij bij onze kinderen en kleinkinderen zijn, op de plekken waar zij op dat moment verblijven, zien wij zo ontzettend veel samen met hen qua omgeving en cultuur dat wij dat maar als onze vakanties beschouwen.
Als pensionada's is het leven nog zo slecht niet. :)
Wij hebben het drukker gekregen. Dat zal wel allemaal met "planning" te maken hebben....maar toch.....
Het is een komen en gaan hier van dieren/vogels, die soms aardig misbruik maken van onze gastvrijheid. Duiven die in komen wonen tussen het dak en plafond. Daar zijn wij echt niet van gediend. Maar wat een klus om dat hardnekkig volhouden van die beesten, een koppie kleiner te maken....Dus ten strijde gaan wij, vooral s'avonds wanneer zij allemaal op 1 oor liggen. De aanval is onaangenaam, blijkbaar, en er komen steeds minder terug. Doch er helemaal van af komen lukt niet.
Om sowieso het hoofd te bieden aan ongewenste gasten hebben wij het oude voor het nieuwe ingeruild, en omdat wij het altijd moeilijk vinden iets wat nog goed te gebruiken is, weg te gooien hebben wij:
Ook al voel ik mij hier altijd veilig, zelfs wanneer manlief weg is, is het toch prettig te kunnen zien op de nodige camera's wie er hier zo rond doolt.
Op een kat en een paar hagedissen na, is het aardig rustig.
Verder is er een ware volksverhuizing op gang aan het komen in " huize van der Marel".
Haiko met zijn gezin vertrekken uit Nederland en gaan werken in China.
Gertjan en Co. verlaten Egypte, en strijken neer in Brunei.
Robert,samen met zijn trio, denkt Maleisie vaarwel te moeten zeggen.
Je begrijpt natuurlijk dat naast mijn scooter een nieuw vervoersmiddel erbij is gekomen...en dat is het....
Mijn stress pillen altijd wel bij mij, doch ik merk dat ik er steeds minder vaak eentje nodig heb. Al dat vliegen heb ik nooit echt als prettig ervaren, maar er, bij wijze van spreken, al een week voor het vliegen misselijk zijn van de zenuwen, is voorbij.
Sinds wij hier wonen, hebben wij nooit echt de behoefte gehad om op vakantie te gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen, ook daar hebben wij als pensionada's geen tijd voor :)
Te druk met de duiven, tuin en vissen. Aangenaam druk in ons sociale leven.....en wanneer wij bij onze kinderen en kleinkinderen zijn, op de plekken waar zij op dat moment verblijven, zien wij zo ontzettend veel samen met hen qua omgeving en cultuur dat wij dat maar als onze vakanties beschouwen.
Als pensionada's is het leven nog zo slecht niet. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten