Zoals bij de meeste van ons, gaat het ook hier in " Huize Marel ", op de meeste dagen, alles gewoon z'n gangetje .
Beiden, naast ons dagelijkse routine, rommelen we wat aan. Het houdt ons in ieder geval van de straat, zeg ik meestal .
Mar is druk met o.a. zijn solar panels voor de verlichting in de tuin. Alleen de tijdklokken van de verlichting leiden graag hun eigen leven en bepalen liever zelf, wat tijd betreft, wanneer ze ...vooral.....uit gaan en wanneer ze zorgen dat de lampen branden. Het kan rustig zo zijn dat in een bepaalde hoek 2 avonden niets brandt, om vervolgens daarna weer een week normaal te doen, ook al geven de batterijen aan dat alles voldoet aan de wensen, dus goed is !
Met technische bijstand, concluderen we met z'n allen dat we slechts kunnen denken, met een diepe zucht , " This is Thailand ".
In ieder geval is iedereen zover met het "hoe en wat", qua velichting , dat de foyer eindelijk wordt voorzien van nieuwe tegels.
Vanaf dag 1 , drie jaar geleden , een proces wat geleidelijk tot stand kwam, kwamen de tegels als losse kiezen te zitten. Ze rammelden aan alle kanten en braken af ! Dus het uitbikken van die oude tegels was in feite zo gepiept, op een enkele na .
De enige die een week nu rust heeft is onze pappegaai van plastic die 5 verschillende deuntjes zingt, wanneer er een onverwachts sterk geluid is, zoals bij het slijpen en doorzagen van de nieuwe tegels. Het beest werd zo schor, dat ik de batterij tijdelijk verwijderd heb.
Daar toch steeds iemand aanwezig moet zijn bij het geheel, heb ik me gestort op het koken / bakken van, voor mij, nieuwe dingen.
De rijstevlaai is zoiets !
Van alle vlaaien ben ik hier het meest dol op !
Van een vriendin het recept toegestuurd gekregen, met foto van het eind resultaat.
" Eitje ", zei ze .
" Zoals een kind de was kan doen , kan jij ook een over heerlijke rijstevlaai maken ".
Nou niet dus ! De laatste foto is mijn rijstevlaai. Een droog en bleek uitziend stuk vreten . Pavlov werkt bij mijn vlaai voor geen meter. Eerder het andere uiterste . Zo van de speeksel klieren klappen dicht .
Gelukkig zijn de tegelzetters voorlopig nog niet klaar, want er is een uitdrukking dat zegt ,
" Oefening baart kunst " .
Dus er blijft hoop ten aanzien van mijn rijstevlaai.
Beiden, naast ons dagelijkse routine, rommelen we wat aan. Het houdt ons in ieder geval van de straat, zeg ik meestal .
Mar is druk met o.a. zijn solar panels voor de verlichting in de tuin. Alleen de tijdklokken van de verlichting leiden graag hun eigen leven en bepalen liever zelf, wat tijd betreft, wanneer ze ...vooral.....uit gaan en wanneer ze zorgen dat de lampen branden. Het kan rustig zo zijn dat in een bepaalde hoek 2 avonden niets brandt, om vervolgens daarna weer een week normaal te doen, ook al geven de batterijen aan dat alles voldoet aan de wensen, dus goed is !
Met technische bijstand, concluderen we met z'n allen dat we slechts kunnen denken, met een diepe zucht , " This is Thailand ".
In ieder geval is iedereen zover met het "hoe en wat", qua velichting , dat de foyer eindelijk wordt voorzien van nieuwe tegels.
Vanaf dag 1 , drie jaar geleden , een proces wat geleidelijk tot stand kwam, kwamen de tegels als losse kiezen te zitten. Ze rammelden aan alle kanten en braken af ! Dus het uitbikken van die oude tegels was in feite zo gepiept, op een enkele na .
De enige die een week nu rust heeft is onze pappegaai van plastic die 5 verschillende deuntjes zingt, wanneer er een onverwachts sterk geluid is, zoals bij het slijpen en doorzagen van de nieuwe tegels. Het beest werd zo schor, dat ik de batterij tijdelijk verwijderd heb.
Daar toch steeds iemand aanwezig moet zijn bij het geheel, heb ik me gestort op het koken / bakken van, voor mij, nieuwe dingen.
De rijstevlaai is zoiets !
Van alle vlaaien ben ik hier het meest dol op !
Van een vriendin het recept toegestuurd gekregen, met foto van het eind resultaat.
" Eitje ", zei ze .
" Zoals een kind de was kan doen , kan jij ook een over heerlijke rijstevlaai maken ".
Nou niet dus ! De laatste foto is mijn rijstevlaai. Een droog en bleek uitziend stuk vreten . Pavlov werkt bij mijn vlaai voor geen meter. Eerder het andere uiterste . Zo van de speeksel klieren klappen dicht .
" Oefening baart kunst " .
Dus er blijft hoop ten aanzien van mijn rijstevlaai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten