De vlaggen hangen !...en verder.....

In Nederland heet dit moment "panne[n]bier". In Thailand zeggen ze "wat hebben die farangs [buitenlanders] toch vreemde gewoontes."

Alhoewel ook wel een leuke gewoonte, daar wij met wat dozen cola, sprite, thaaise whiskey en bier aankwamen zetten. Dat moesten ze wel van ons meenemen naar hun tijdelijke nederzetting, want Mar wilde geen ongelukken op de bouw zelf. Helmen, goede schoenen kennen ze niet. Er wordt gelast,geklommen , omhoog gehesen, gebalanceerd en dit allemaal op teenslippers, zonder helm of speciale brillen ter bescherming van de ogen, of zonder touw om je te val te breken.

De eerste foto laat zien dat de vloeren boven net gestort zijn met beton op het hoofd gebouw.

Het hoogste punt trouwens is bereikt op de logeer afdeling . De Nederlandse,Thaaise vlag en de vlag van de koning er ook maar bij gezet.

Mar en ik vinden het ook leuk om de eerste steen te leggen. Dit wil ik graag samen met Suzanne doen.
Dus mocht een volgende foto van 2 standbeelden zijn, dan ben ik het met Suus,daar we iets teveel gegooid hebben met het cement.

Verder heeft de natuur denk ik ook zijn jaar cyclus rond.

Het laatste wat wij nu mee hebben gemaakt is de Gaigao! [Ik hoop dat ik dit goed heb]. Het is een hele grote [fazantachtige] bruine vogel, met lange staart.Ze vliegen en zitten graag in de bomen en blijken vooral graag vliegen te eten. De hele dag door hoor je ze roepen..."gaaaoooo...gaaaooooo". Als je gaat luisteren, dan wordt je er op een gegeven moment tureluurs van!

3 maanden waren zij er en nu ineens sinds een paar dagen weer verdwenen.

Doch dat het te stil zou kunnen worden....hoef ik me geen zorgen om te maken. De kikkers en padden zijn weer in aantocht. Die denken, "over een maand krijgen we weer het regenseizoen, we gaan maar eens wat oefenen met onze stembanden!"

De natuur snakt weer naar water. Al 5 maanden op een tweetal miezerige buitjes na, hebben we geen regen meer gehad. Zelfs de koeien die hier iedere middag achter rondwandelen hebben relatief lange nekken gekregen , en vindingrijk geworden.Ze helpen elkaar een tak omlaag te houden zodat ze nog bij die paar sappige blaadjes bovenin de takken kunnen komen. Het is stoffig, droog en dor.

Verder rest mij nog te zeggen, dat volgende week Haiko en Bianca weer komen. We verheugen ons erop, en ik heb begrepen dat zij er ook heel veel naar uit kijken.