25 augustus 2011

Een luie dag.

Na een paar dagen Bangkok, is het ook heerlijk om weer thuis te zijn. Een chaotische stad is het, ook al ben ik er dol op.De spieren in mijn bovenbenen hebben altijd aardig wat te verduren wanneer ik in Bangkok rondloop. Je klimt van de ene stoep tegel naar de andere. Ik buk regelmatig, omdat ik anders m'n hoofd stoot tegen veel te laag geplaatste uithangborden. Het balanceren op de stoeprand is ook een kunst daar de rest van de stoep een uit de grond gestampt restaurant is geworden, gepaard met allerlei kraampjes, die allemaal hetzelfde verkopen. Dit allemaal is niet ergens in Bangkok, maar gewoon overal in Bangkok! Dan de wegen...overvol. Iedereen wil een auto en als je geen auto hebt, dan maar een scooter. Parkeerwachters die met een snerpend geluid makend fluitje, de stilstaande auto's proberen in goede banen te leiden ! Proberen die ene auto er nog tussen te fluiten. Politie op zo'n beetje iedere hoek achter een pilaar om wat extra's te verdienen.Dan al die lichtblauwe buizen die zomaar omhoog steken uit de grond, ontwijken. De hitte..de smog....en
dan is het ook weer een verademing om thuis te komen, na een rit in de minibus, die het liefst met 180 km/uur over de weg scheurt.Een moment dat ik merk dat ik de enige ben die een veiligheids riem draag, want die moet ik steeds uit zijn verpakking halen. De chauffeur doet hem even voor wanneer we een politie post bereiken , want een boete van 10 euro is een hoop geld.Over veiligheid wordt niet gedacht....gebeurt er iets, is het karma.Verder is het niet verplicht.
Heerlijk weer thuis, dus vond vandaag dat ik maar eens een luie dag moest houden.Mijn beweging was hooguit van de stoel naar de keuken.Heerlijke zee bries, met in de achtergrond het gerommel van een dreigende stortbui.
Het enige lawaai, het geplons van de kohkarpers die een vlieg trachten te vangen...de gekko's die hun terratorium niet af willen staan., en iemand die naar zijn partner roept waar die bal ligt in het hoge gras.

1 opmerking:

Niels en Elise Vrijken zei

Bijna poëtisch, Nocolette...:-)... Leuk (en herkenbaar) te lezen!